Wspomnienie
o Słudze Bożym Biskupie Piotrze Gołębiowskim
w 25 rocznicę śmierci
Dnia 2 listopada 1980 r. odszedł z tego świata do wieczności biskup Piotr Gołębiowski, Administrator Apostolski ówczesnej naszej diecezji sandomierskiej. Śmierć nastąpiła niespodziewanie w kaplicy sióstr Służek w Nałęczowie pod koniec sprawowanej Mszy św. W tym roku przypadła więc 25 rocznica śmierci Sługi Bożego Biskupa Piotra Gołębiowskiego. Z tej racji w jedlińskiej świątyni parafialnej w Dniu Zadusznym została odprawiona o godz. 16.00 uroczysta Msza św. w intencji rychłej beatyfikacji Biskupa Piotra. Mszy św., którą koncelebrowało 11 kapłanów, przewodniczył ks. Biskup Stefan Siczek. Zgromadzeni wierni wraz z kapłanami zanosili modły o to, by Sługa Boży Biskup Piotr jak najszybciej został wyniesiony do chwały ołtarzy. Na wspólnej modlitwie nie zabrakło jedlińskiego Gimnazjum, którego Patronem od 29 stycznia 2004 r. jest Biskup Piotr Gołębiowski. Gimnazjaliści razem z Dyrekcją, nauczycielami i pocztem sztandarowym nie zapomnieli w tym dniu o swoim Patronie.
Ta rocznica skłania nas do refleksji i wspomnień o Największym Synu Jedlińskiej Ziemi – Biskupie Piotrze Gołębiowskim. Pamięć ludzka, z natury ulotna, coraz rzadziej wraca bowiem do tych, którzy przed laty od nas odeszli. Jednocześnie gdzieś w głębi naszych serc czujemy jakieś wewnętrzne zobowiązanie do ocalenia w pamięci osób, które pozostawiły po sobie szczególny ślad obecności. Chodząc dziś po ulicach Jedlińska, chodzimy przecież śladami młodego Piotra Gołębiowskiego.
Parafrazując słowa Jana Pawła II możemy powiedzieć, że to właśnie tu w Jedlińsku wszystko się zaczęło. I życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła i kapłaństwo się zaczęło. Życie zaczęło się 10 czerwca 1902 r. na ówczesnej ulicy Chłodnej (dziś to ul. Bpa Piotra Gołębiowskiego). Wtedy w rodzinie Jana i Heleny Gołębiowskich przyszło na świat drugie dziecko. Rodzice 12 dni później ochrzcili swego syna w jedlińskim kościele, nadając mu imiona Piotr Paweł. I szkoła się zaczęła… – elementarna, trzyklasowa w Jedlińsku w latach 1910-1913. I kapłaństwo się zaczęło… – w kaplicy Matki Bożej jedlińskiego kościoła. Przed opuszczeniem domu rodzinnego i udaniem się do Sandomierza, aby wstąpić do Seminarium Duchownego, młody Piotr zaprosił ojca, ukląkł w tej kaplicy i przed obrazem Matki Bożej poprosił o błogosławieństwo, oświadczając, iż w tym miejscu zrodziło się jego powołanie kapłańskie. Ówczesny proboszcz Jedlińska napisał wtedy w liście do Rektora Seminarium, że dotąd nie ma żadnego żyjącego kapłana rodem z Jedlińska i najstarsi nie pamiętają, by kto rodem z Jedlińska otrzymał święcenia kapłańskie.
Po 5 latach seminaryjnych studiów, 12 października 1924 r., w sandomierskiej katedrze przyjął kapłańskie święcenia. Jedlińszczanie od tego dnia mogli cieszyć się kapłanem rodem z Jedlińska. Swą prymicyjną Mszę św. odprawił w niedzielę 19 października 1924 r. w naszym jedlińskim kościele. Cztery lata później ks. Piotr Gołębiowski ukończył studia na słynnym rzymskim uniwersytecie Gregorianum wieńcząc je dwoma doktoratami: z filozofii i teologii.
Po latach pracy w Seminarium Duchownym w Sandomierzu (1929-1941; 1950-1957) oraz duszpasterzowania na parafiach jako proboszcz (1941-1951), papież Pius XII mianował ks. Gołębiowskiego biskupem pomocniczym sandomierskim. Było to 3 czerwca 1957 r. Przez 10 następnych lat biskup Piotr wspomagał w pasterskiej posłudze bpa Jana Kantego Lorka, ordynariusza diecezji sandomierskiej. Po jego śmierci, 20 lutego 1968 r., papież Paweł VI mianował ks. Bpa Piotra Gołębiowskiego Administratorem Apostolskim Diecezji Sandomierskiej. Przez 12 lat, do samej śmierci w 1980 r., jako Biskup Diecezji Sandomierskiej Biskup Piotr był „Dobrym Pasterzem”, który troszczył się o dobro duchowe wszystkich wiernych. Te 12 lat biskupiej posługi „Biskupa z Jedlińska” zapisało się w historię Kościoła poprzez wiele ważnych wydarzeń w życiu naszej ówczesnej diecezji. Lata pasterzowania Biskupa Piotra to dar 3 koronacji obrazów Matki Bożej w diecezji: Studzianna (18 sierpnia 1968 r.), Wysokie Koło (18 sierpnia 1974 r.) i Błotnica (21 sierpnia 1977 r.). To czas kiedy po naszej diecezji po raz pierwszy peregrynował Obraz Matki Bożej Częstochowskiej (18 czerwca 1972 – 10 czerwca 1973). I chociaż jako biskup był pasterzem całej diecezji, to jednak nigdy nie zapomniał o swym rodzinnym Jedlińsku.
Dlatego wspominając dziś Naszego Rodaka jesteśmy mu wdzięczni za to, że zawsze pamiętał o swej rodzinnej jedlińskiej ziemi. Jeszcze jako profesor Seminarium Duchownego w Sandomierzu, mając dostęp do Archiwum Diecezjalnego, na podstawie jego zasobów uzupełnił kronikę naszej parafii za lata 1900-1956. Jako Biskup zawsze chętnie przybywał do rodzinnego Jedlińska. Często pojawiał się na krótko, na parę chwil w rodzinnym domu w Jedlińsku, zaglądał też wtedy do parafialnego kościoła choćby na chwilę modlitwy. To dzięki Niemu dziś możemy szczycić się naszą piękną parafialną świątynią, a przecież tak mało brakowało, by z niej nie został kamień na kamieniu. Gdyby nie starania Biskupa Piotra o uratowanie grożących zawaleniem murów kościoła, nie mielibyśmy już dziś w Jedlińsku tej świątyni. To biskup Piotr sprowadził do Jedlińska fachowców, którzy wówczas ratowali skarpę wiślaną w Sandomierzu. Oni to opracowali całą metodę ratowania kościoła poprzez wykonanie nowych fundamentów pod świątynią. Dzięki Biskupowi Piotrowi i wielkiemu wysiłkowi Parafian dziś, po 360 latach od jej wybudowania, możemy nadal się nią szczycić.
Gorliwa biskupia posługa Naszego Rodaka w diecezji sandomierskiej została zauważona przez papieży. Papież Paweł VI w czerwcu 1977 r. nie przyjął rezygnacji złożonej przez biskupa Piotra, a kiedy w lutym 1980 r. ponowił swą prośbę o zwolnienie z obowiązków, papież Jan Paweł II odpisał: Proszę mi darować, że na tę ponowną prośbę odpowiem również i ze swej strony gorącą prośbą, aby ksiądz Biskup zechciał jeszcze nadal pozostać na czele tej wybranej części Owczarni Chrystusowej, jaką jest Diecezja Sandomierska. Biskupa Piotra wspominał papież Jan Paweł II także w czasie swej wizyty w Radomiu (4 czerwca 1991 r.) i w Sandomierzu (12 czerwca 1999 r.).
Rocznica śmierci to także kolejny raz kiedy modlimy się o dar beatyfikacji, o to by Biskup Piotr został ogłoszony błogosławionym, a potem świętym., by jeden spośród nas, ktoś tak nam bliski był orędownikiem naszych spraw przed Bogiem. Jednocześnie chcemy też, aby pamięć o nim pozostała w naszych sercach. Byśmy, jako jego rodacy, szczerze mogli powiedzieć, że Biskup Piotr Gołębiowski żyje nadal w naszych sercach jako Pasterz Dobry, Mąż modlitwy, wierny syn Kościoła, gotowy do wszelkich ofiar dla sprawy Bożej. Dlatego z wiarą powtarzamy słowa modlitwy:
Panie Jezu Chryste, Najwyższy Pasterzu,
Ty powołałeś Biskupa Piotra do służby kapłańskiej
i wprowadziłeś go do grona następców Apostołów.
Dziękujemy Ci za jego żarliwość o świętość i jedność Kościoła.
Pomóż nam naśladować jego bezgraniczne zawierzenie,
ofiarną służbę i synowskie oddanie Twojej Matce.
Racz wynieść go na ołtarze,
aby te cnoty zajaśniały dzisiejszemu Kościołowi i jego Pasterzom.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Amen.
Autor: ks. Andrzej Wąsik
