Dzisiejszą Koronkę do Bożego Miłosierdzia ofiarujemy w intencji zmarłych kapłanów. Na początku modlitwy należy zapowiedzieć tę intencję.
Z „ Dzienniczka” św. s. Faustyny:
„Nie mogę kochać duszy, którą plami grzech, ale kiedy żałuje, to nie ma granicy dla Mojej hojności, jaką mam ku niej. Miłosierdzie Moje ogarnia ją i usprawiedliwia. Miłosierdziem swoim ścigam grzeszników na wszystkich drogach ich i raduje się serce Moje, gdy oni wracają do Mnie. […] Jeżeli uciekają przed miłosiernym sercem Moim, wpadną w sprawiedliwe ręce Moje. Powiedz grzesznikom, że zawsze czekam na nich, wsłuchuję się w tętno ich serca, kiedy uderzy dla Mnie. Napisz, że przemawiam do nich przez wyrzuty sumienia, przez niepowodzenie i cierpienia, przez burze i pioruny, przemawiam przez głos Kościoła, a jeżeli udaremnią wszystkie łaski Moje, poczynam się gniewać na nich, zostawiając ich samym sobie i daję im, czego pragną” (Dz 1728).
„Jestem miłosierdziem samym dla duszy skruszonej. Największa nędza duszy nie zapala Mnie gniewem, ale się wzrusza serce Moje dla niej miłosierdziem wielkim” (Dz 1739).
Ci, którzy odpowiedzieli na powołanie otrzymane od Jezusa, osoby w sposób szczególne poświęcone Bogu, wciąż pozostają tylko ludźmi. Tak jak wszyscy doświadczają kryzysów i ludzkich słabości i właśnie ze względu na powierzoną misję potrzebują szczególnego duchowego i modlitewnego wsparcia ze strony ludzi wierzących.
Grzech popełniony przez kapłana zadaje tym większą ranę wspólnocie Kościoła, gdyż nie tylko dotyczy jego samego czy nawet innych ludzi, ale rodzi zgorszenie i wystawienie na pośmiewisko darów Bożego Miłosierdzia. Dlatego kapłanów, jako sług Bożego Miłosierdzia, nie wolno zostawić osamotnionych.
Modlimy się ze św. s. Faustyną:
„O słodka Matko Boża, na Tobie wzoruję me życie, Tyś mi świetlana zorza, w Tobie tonę cała w zachwycie. O Matko, Dziewico Niepokalana, w Tobie odbija mi się promień Boga. Ty mnie uczysz, jak wśród burz kochać Pana, Tyś mi tarczą i obroną od wroga” (Dz. 1232).
(Oprac. ks. Marcin Zieliński)
Koronka do Bożego Miłosierdzia
(do odmawiania na zwykłej cząstce różańca – 5 dziesiątków):
- Na początku:
- Ojcze nasz…
- Zdrowaś Maryjo...
- Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego...
- Na dużych paciorkach (1 raz):
- Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.
- Na małych paciorkach (10 razy):
- Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata.
- Na zakończenie (3 razy):
- Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.
