Z „Dzienniczka” św. s. Faustyny:
„Modlitwa. Dusza zbroi się przez modlitwę do walki wszelakiej. W jakimkolwiek dusza jest stanie, powinna się modlić. Musi się modlić dusza czysta i piękna, bo inaczej utraciłaby swą piękność; modlić się musi dusza dążąca do tej czystości, bo inaczej nie doszłaby do niej; modlić się musi dusza dopiero co nawrócona, bo inaczej upadłaby z powrotem; modlić się musi dusza grzeszna, pogrążona w grzechach, aby mogła powstać. I nie ma duszy, która by nie była obowiązana do modlitwy, bo wszelka łaska spływa przez modlitwę” (nr 146).
Rozpoczynamy pielgrzymkę, która jest czasem wielkiej łaski i szansą na odnowienie lub pogłębienie relacji z Bogiem. Pielgrzymka jest czasem swoistych rekolekcji, dzięki którym na nowo możemy odkryć wartość modlitwy, budowania relacji z Panem Bogiem, przylgnięcia do Niego całym sercem, oddania swoich trosk, problemów i trudnych doświadczeń. Niech przykładem będzie nam św. Jan Paweł II – człowiek modlitwy i Papież Bożego Miłosierdzia.
Koronka do Bożego Miłosierdzia
(do odmawiania na zwykłej cząstce różańca – 5 dziesiątków):
- Na początku:
- Ojcze nasz…
- Zdrowaś Maryjo...
- Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego...
- Na dużych paciorkach (1 raz):
- Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.
- Na małych paciorkach (10 razy):
- Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata.
- Na zakończenie (3 razy):
- Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.
oprac. ks. Michał Nachyła
