– „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”. Najłatwiej jest przyjąć to hasło, jako zaangażowanie się w różne parafialne inicjatywy i wspólnoty. (…) We wspólnocie naszego Kościoła radomskiego jest tak wielkie bogactwo zaangażowania wiernych świeckich, osób konsekrowanych i duchownych. Razem ze świętym Pawłem chcemy dziękować Bogu i ludziom za tak wielkie dary Jego dobroci, które już się objawiły, ale także pragniemy z pokorą przyznać, że tak wiele jeszcze możemy i powinniśmy uczynić. – napisał Bp Marek Solarczyk w Liście na Pierwszą Niedzielę Adwentu 2023 r. Poniżej prezentujemy jego treść:
List Biskupa Radomskiego na Pierwszą Niedzielę Adwentu 2023 r.
Drodzy bracia i siostry!
Rozpoczynamy kolejny czas Adwentu w życiu naszym, naszych rodzin, parafii, diecezji i całej wspólnoty Kościoła. Pragniemy przeżyć go z oddaniem i troską o osobistą wiarę, dzięki której będziemy potrafili odnowić nasze życie z Bogiem i przejąć się przesłaniem z dzisiejszej Ewangelii.
Jakie refleksje przywołuje w nas wezwanie do czuwania? Gdy nasze życie jest przepełnione troską o ważne sprawy i bez wahania potrafimy powiedzieć na czym nam zależy, wówczas nie potrzebujemy przypominania o naszych zajęciach i jesteśmy gotowi do wielkich poświęceń. Wiedzą o tym kochający małżonkowie, oddani rodzice i dziadkowie, przeżywające z pasją swoją młodość dzieci i młodzież, oddani duszpasterze. Jesteśmy gotowi być sługami ważnych i nieraz wymagających poświęcenia dzieł oraz życiowych zadań. Dzisiaj jesteśmy zachęcani przez Jezusa Chrystusa, abyśmy odnowili naszą gotowość do troski o życiowe powołania i gorliwą wiarę. Już jutro rozpoczniemy nasze adwentowe dzieło, które bardzo mocno podkreśla piękno czuwania i jest związane z roratami. Zgromadzone w kościołach osoby, zapalone lampiony roratnie, słowa adwentowych pieśni i nasza poranna modlitwa od lat jest pięknym znakiem, że jesteśmy gotowi czuwać i razem z innymi chcemy szanować dary Boga.
Tak samo z uwagą wsłuchiwaliśmy się w słowa proroka Izajasza, który przypomniał nam wartość wytrwania na drogach Boga i konieczność zachowania takiej wrażliwości serca, która obroni nas przed zniechęceniem w życiu oraz pomoże wytrwać w wierze. Bardzo ogólne nawiązanie do dróg Boga nie jest tylko ładnym zwrotem, ale przypomina nam wiele biblijnych wydarzeń, w których ludzka odpowiedzialność łączyła się z wypełnieniem woli Boga. Szczególnym przykładem takiej postawy jest Maryja. Tajemnica Bożych dróg została w Jej życiu ukazana przez gotowość pójścia w przyszłość z misją od Boga i przez wyjątkową wytrwałość, aby otoczyć macierzyńską troską Syna Bożego i wszystkich Jego uczniów.
Adwent jest dla nas czasem nadziei, w którym także my możemy umocnić naszą wiarę i chcemy potwierdzić, że w tak różnych wyzwaniach naszego życia jesteśmy gotowi być świadkami Boga. Przypomniane dzisiaj słowa Św. Pawła nie odnoszą się tylko do chrześcijan w Koryncie, ale są także okazją do przywołania wszystkich tajemnic Boga w naszym życiu oraz wartości wiary innych ludzi, dzięki którym odnaleźliśmy prawdę o Bogu i staramy się uszanować wszystkie Jego dary.
„W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was” (1 Kor 1, 5-6).
Refleksja nad przykładem wiary innych i znaczeniem ich świadectwa, kieruje nas do tajemnicy Kościoła. Tak, jak w poprzednim roku duszpasterskim prowadziło nas wezwanie do wiary w Kościół Chrystusowy, tak w najbliższych miesiącach powinniśmy nie tylko rozważać tę prawdę, ale zaangażować się według słów: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”.
Najłatwiej jest przyjąć to hasło, jako zaangażowanie się w różne parafialne inicjatywy i wspólnoty. Z całą serdecznością dziękuję wam drodzy bracia i siostry, młodzi i starsi, rozpoczynający swoje działania i doświadczeni w wielu dziełach przeżywanych dla Boga i we wspólnocie z innymi wierzącymi. Jak ważne i bogate są wasze starania o piękną liturgię, rozwijanie swojego życia z Bogiem i umacnianie więzi rodzinnej, przekazywanie innym piękna wiary i niepojęte po ludzku duchowe wsparcie w oddanej modlitwie, zaangażowanie w budowanie Bożych dzieł wśród ludzi i otaczanie ofiarną pomocą wszystkich potrzebujących wsparcia. We wspólnocie naszego Kościoła radomskiego jest tak wielkie bogactwo zaangażowania wiernych świeckich, osób konsekrowanych i duchownych. Razem ze świętym Pawłem chcemy dziękować Bogu i ludziom za tak wielkie dary Jego dobroci, które już się objawiły, ale także pragniemy z pokorą przyznać, że tak wiele jeszcze możemy i powinniśmy uczynić.
Prorok Izajasz przypomniał nam dziś także wyjątkowe wyznanie: „Ty jesteś naszym Ojcem. My jesteśmy gliną, a Ty naszym Twórcą. Wszyscy jesteśmy dziełem rąk Twoich” (Iz 64, 7). Choć obecnie coraz mniej jest ludzi, dla których glina i wyrabianie z niej różnych przedmiotów niesie osobiste doświadczenia, to jednak chcemy sobie wyobrazić sens tego biblijnego obrazu. On także przywołuje kolejne refleksje nad uczestniczeniem we wspólnocie Kościoła. Sam Bóg umacnia naszą wspólnotę i kształtuje jej piękno oraz nadaje jej odpowiedni kształt. Zacznijmy od przywołania gliny jako znaku naszego człowieczeństwa, które otrzymaliśmy i próbujemy nadać mu odpowiednią formę. Możemy to czynić według własnych wyobrażeń lub wykorzystując swoiste „życiowe szablony”, jakie otrzymujemy od innych. Doświadczenie przekonuje nas, że w tym dziele formowania gliny potrzebna jest wilgoć. Nieoceniona jest także rola garncarza, którego kunszt potrafi nadać glinie wyszukane kształty. Rozważając te obrazy w świetle duchowych doświadczeń, uświadamiamy sobie, że darem wilgoci jest tchnienie Ducha Świętego, dzięki której nasze ludzkie starania są umacniane i przemieniane przez łaskę Boga. Troska o szczerą i dojrzałą wiarę przyczynia się do umocnienia naszej jedności z Bogiem oraz sprawia, że uczestnictwo we wspólnocie Kościoła jest odpowiedzialne i zaangażowane.
Drodzy bracia i siostry!
Z nadzieją rozpoczynamy czas Adwentu. Prośmy Boga o umocnienie wszelkich naszych starań, abyśmy każdy czas potrafili przyjąć z ufnością w Bożą Opatrzność oraz wszystkie sprawy przeżywać z szacunkiem dla Bożych darów i odpowiedzialnością za wiarę innych.
Wasz biskup Marek
