W Liście pasterskim na I Niedzielę Adwentu Bp Henryk Tomasik zachęca do pogłębienia rozumienia i znaczenia tajemnicy Eucharystii jako centrum życia chrześcijańskiego. Prosi również o modlitwę w rodzinach i w intencji rodzin; w diecezji kontynuowany jest Rok Rodziny. Oto treść dokumentu:
„Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie”
List pasterski na I Niedzielę Adwentu
Adwent to czas radosnego oczekiwania na spotkanie z Chrystusem Panem. Słowo „adwent” pochodzi od łacińskiego czasownika „advenio – przychodzę, przybywam”. Tym, który przychodzi jest Zbawiciel świata – Jezus Chrystus. To ważny etap przygotowania na to spotkanie przez pokutę i oczyszczenie. Dlatego uczestniczymy w rekolekcjach i przystępujemy do sakramentu pokuty i pojednania. Naszymi przewodnikami w czasie adwentu są: Najświętsza Maryja Panna, prorok Izajasz oraz św. Jan Chrzciciel. Pięknym znakiem podkreślającym rolę Matki Bożej w historii oczekiwania na przyjście Zbawiciela na ziemię – są „roraty”. Roraty to Msze Święte ku czci Najświętszej Maryi Panny, odprawiane w zasadzie wczesnym rankiem. Ich nazwa pochodzi od łacińskich słów pieśni śpiewanej na ich początku – Rorate caeli desuper – Spuśćcie rosę, niebiosa. W czasie Rorat widzimy przy ołtarzu dodatkową świecę ozdobną, „roratkę”, która symbolizuje obecność Maryi.
Boże słowo, które dzisiaj rozważamy doskonale syntetyzują słowa psalmu responsoryjnego, który wyśpiewaliśmy po I Czytaniu: „Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie”.
Prorok Izajasz, urodzony w 765 roku przed Chrystusem, wyraża w I Czytaniu dzisiejszej liturgii tęsknotę świata za Odkupicielem. „Ty, Panie, jesteś naszym Ojcem, … Odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne” (Iz 63,16). Św. Paweł w II Czytaniu zachęca nas do troski o stan moralny naszych sumień: „Nie doznajecie tedy braku żadnej łaski, oczekując objawienia się Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (1Kor 1,7-8). Poważne potraktowanie prawdy o mającym nadejść Zbawicielu wymaga stałej troski i czuwania. Do tego zachęca nas Jezus Chrystus w dzisiejszej Ewangelii: „Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie … Czuwajcie” (Mk 13,33.37).
Jezus Chrystus przychodzi do człowieka w różny sposób. Przychodzi do nas w liturgii, która uobecnia zbawcze dzieło Chrystusa. Jezus Chrystus przychodzi do nas wówczas, gdy z wiarą uczestniczymy we Mszy Świętej. Jesteśmy wówczas rzeczywiście „zgromadzeni na świętej wieczerzy”. Spełniają się także słowa Chrystusa wypowiedziane po cudownym rozmnożeniu chleba: “Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba” (J. 6,32).
Program duszpasterski roku liturgicznego 2020/2021, który rozpoczynamy I Niedzielą Adwentu, jest skoncentrowany właśnie wokół tematu: „Zgromadzeni na świętej wieczerzy”. A jego mottem są słowa: „Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba” (J 6,32).
Jezus Chrystus daje nam nowe znaki, które ułatwiają przyjęcie prawdy o Jego obecności w Najświętszym Sakramencie: W Sokółce, w dniu 12 października 2008 roku, księdzu udzielającemu Komunii św. wypadł z puszki Komunikant. Ksiądz podniósł Go i umieścił w specjalnym naczynku przy tabernakulum. Dnia 19 października 2008 roku na zanurzonym Komunikancie zauważono plamę przypominająca krew. Dnia 7 stycznia 2009 roku z Komunikantu pobrano próbkę, która następnie została niezależnie zbadana przez dwóch profesorów specjalistów patomorfologów z Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Wydali oni zgodne orzeczenie, które brzmi: „przysłany do oceny materiał (…) w ocenie dwóch niezależnych patomorfologów (…) wskazuje na tkankę mięśnia sercowego, a przynajmniej, ze wszystkich tkanek żywych organizmu najbardziej ją przypomina”.
Podobne wydarzenie miało miejsce w Legnicy. Na Hostii, która 25 grudnia 2013 roku przy udzielaniu Komunii świętej upadła na posadzkę i która została złożona do naczynia z wodą, po pewnym czasie pojawiły się przebarwienia koloru czerwonego. W celu wyjaśnienia rodzaju tej materii komisja kościelna zleciła pobranie próbek i przeprowadzenie stosownych badań przez różne kompetentne instytucje. W orzeczeniu Zakładu Medycyny Sądowej czytamy: „W obrazie histopatologicznym stwierdzono fragmenty tkankowe zawierające pofragmentowane części mięśnia poprzecznie prążkowanego. (…) Całość obrazu (…) jest najbardziej podobna do mięśnia sercowego” (…) ze zmianami, które „często towarzyszą agonii”. Badania genetyczne wskazują na ludzkie pochodzenie tkanki”.
Jezus Chrystus przychodzi do nas. Pomaga nam uwierzyć w swoją obecność w Najświętszym Sakramencie. Czeka także na nasze przyjście do Niego. Każdy udział we Mszy Świętej jest naszą odpowiedzią na zaproszenia Chrystusa, który mówi: „Przyjdźcie do mnie wszyscy” (Mt 11,18). Zasadniczym celem programu duszpasterskiego w roku 2020/2021 jest pogłębienie rozumienia i znaczenia tajemnicy Eucharystii jako centrum życia chrześcijańskiego. Ważnym zadaniem będzie odkrywanie znaczenia symboliki celebracji eucharystycznych, aby głębiej przeżywać obecność Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego tak, aby udział we Mszy Świętej był świadomy, pobożny i czynny.
W roku duszpasterskim 2020/2021 będziemy ponadto kontynuowali w naszej Diecezji Rok Rodziny. „Wiemy, że rodzina jest pierwszą i podstawową ludzką wspólnotą. Jest środowiskiem życia i środowiskiem miłości. Życie całych społeczeństw, narodów, państw, Kościoła, zależy od tego, czy rodzina jest pośród nich prawdziwym środowiskiem życia i środowiskiem miłości” – mówił Św. Jan Paweł II na Jasnej Górze (Jasna Góra, 5 czerwca 1979 roku, Apel Jasnogórski).
Panu Bogu dziękujemy za wszystkie rodziny. Dziękujemy za wierne Panu Bogu oraz sobie nawzajem małżeństwa. Dziękujemy Panu Bogu za rodziny i małżeństwa podejmujące trud pogłębionej formacji chrześcijańskiej. Dziękujemy za rodziców, którzy pamiętają o przyjętym zobowiązaniu podczas zawierania Sakramentu Małżeństwa. Padło wówczas pytanie: „Czy chcecie przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was Bóg obdarzy”? Twierdząca odpowiedź „chcemy” była przyjęciem zobowiązania za życie każdego dziecka oraz za kształt tego życia nadany przez chrześcijańskie wychowanie. Jest to zobowiązanie do wprowadzania dziecka w życie modlitwy i umożliwienia systematycznego udziału w niedzielnej Mszy Świętej. Jest to także zobowiązanie do troski o wiedzę religijną dzieci i młodzieży.
Z niepokojem jednak patrzymy na szybko rozpadające się związki małżeńskie, na istniejące związki niesakramentalne oraz na brak prawdziwie chrześcijańskiego wychowania dzieci w wielu rodzinach. Potrzebna jest pogłębiona refleksja na temat rodziny chrześcijańskiej, Sakramentu Małżeństwa oraz odpowiedzialności za religijne wychowanie dzieci i młodzieży. Konieczna jest wielka troska rodziców o uczestnictwo młodego człowieka w niedzielnej Mszy Świętej oraz dobry udział w katechezie szkolnej. Jest zatem konieczna gorąca modlitwa samych rodzin oraz nasza wspólna modlitwa w intencji rodzin.
Kochane Dzieci, Droga Młodzieży!
Ewangelia w piękny sposób opisuje spotkanie Pana Jezusa z młodzieńcem: „Jezus spojrzał z miłością na niego” (Mk 10,21). To ewangeliczne wydarzenie przypomina nam o tym, że Chrystus patrzy z miłością na każdego młodego człowieka. Chrystus pragnie nawiązać dialog z każdym z Was. Zaprasza i czeka na odpowiedź. Właściwą odpowiedzią na miłość – jest tylko miłość. A zatem prawdziwą odpowiedzią człowieka na objawienie się Boga-Miłości jest wiara, która ma kształt miłości. „Wierzyć – kochać. To jedno. Gdy się to zrozumie – dziwne wydają się wszelkie „wątpliwości” wiary. Kto kocha, nie ma wątpliwości” – mówi nasza poetka Anna Kamieńska (Anna Kamieńska, Notatnik 1965 – 1972, Poznań 1982, s. 139).
Wszyscy wiemy dobrze, że młody człowiek naprawdę ceni tylko to, w co się zaangażuje. Przepiękny przykład zaangażowania w sprawy wiary pokazał Wasz rówieśnik Carlo Acutis. Carlo Acutis urodził się 3 maja 1991 w Londynie. Gdy rodzina powróciła do Mediolanu, Carlo w wieku 12 lat, rozpoczął praktykę codziennego uczestnictwa we Mszy Świętej oraz częstej spowiedzi świętej. Carlo Acutis był doskonałym informatykiem. Tworzył strony internetowe poświęcone sprawom wiary, a szczególnie cudom eucharystycznym. Nad komputery cenił sobie jednak bardziej żywą wiarę – różaniec i pomoc innym były całym jego życiem. „Być zawsze blisko Chrystusa – to jest mój plan na życie”. Jego mama przyznała, że to syn przyprowadził całą rodzinę do Kościoła i sprawił, że odkryli moc Eucharystii, która dla Carla była „autostradą do nieba”. Carlo zmarł w dniu 12 października 2006 roku ofiarowując swoje życie za papieża i Kościół. Miał wówczas 15 lat. Został pochowany w Asyżu. W dniu 10 października bieżącego roku został ogłoszony błogosławionym.
Zapraszam Was, Kochane Dzieci i Droga Młodzieży, do takiego wyboru Chrystusa i Jego Ewangelii aby móc powiedzieć tak, jak Święty Piotr: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham” (J 21,17). O tej miłości powiemy Chrystusowi naszą codzienną modlitwą, udziałem w niedzielnej Mszy Świętej, troską o lepsze poznanie Chrystusa oraz postępowaniem zgodnym z Ewangelią. Zapraszam Was ponadto, Drogie Dzieci i Droga Młodzieży do nawiedzania świątyni parafialnej wspólnie z Waszymi rodzicami.
Wszystkim Wam, Drodzy Bracia i Siostry, na czas pogłębionego przeżywania adwentu – z serca błogosławię.
+ Henryk Tomasik
Biskup Radomski
