Urodził się 10 czerwca 1896 r. w miejscowości Poniemoń, w guberni suwalskiej. W 1908 r. wraz z rodziną zamieszkał w miejscowości Kuźnia, w parafii Jastrząb. Uczył się w Szydłowcu, w Warszawie i w Radomiu, a następnie w Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Jeszcze przed święceniami kapłańskimi został skierowany na studia w Uniwersytecie Warszawskim. Jako diakon był wikariuszem w Ostrowcu Świętokrzyskim. Święcenia kapłańskie przyjął 21 grudnia 1918 r. z rąk bp. Pawła Kubickiego. Studia zaś ukończył w 1923 r. doktoratem z prawa kanonicznego.
Miejscem jego posługi kapłańskiej był Radom. Był prefektem wielu szkół i wikariuszem w kościele pw. św. Katarzyny w Radomiu. Posługiwał także jako spowiednik sióstr zakonnych, kapelan więzienia, angażował się w harcerstwo i w wiele form pracy społecznej. W 1935 r. został mianowany rektorem radomskiego kościoła pw. Świętej Trójcy, który odnowił. W 1939 r. otaczał opieką duszpasterską również kościół garnizonowy w Radomiu. W roku następnym otrzymał nominację na proboszcza parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu, gdzie trwała budowa kościoła parafialnego.
Szczególnym jego charyzmatem była posługa charytatywna i troska o ubogich. Ludzie chętnie garnęli się do niego, spowiadali się u niego, lubili słuchać jego kazań. Na drzwiach jego mieszkania wypisywano z wdzięcznością: „Niech żyje ksiądz Strzelecki”, „Święty ksiądz”, „Ojciec ubogich”, czy „Przyjaciel dzieci”. Nazywano go „Radomskim św. Franciszkiem” lub „Świętym Franciszkiem z Radomia”.
Po raz pierwszy został aresztowany 27 października 1939 r. Po uwolnieniu jeszcze aktywniej zaangażował się w działalność duszpasterską i charytatywną. 6 stycznia 1941 r. wygłosił kazanie w kościele księży pallotynów na Młodzianowie w Radomiu, które odbiło się wielkim echem w całym mieście. Już następnego dnia aresztowano go, gdy po Mszy świętej rozdawał chleb i tłuszcz biednym. 5 kwietnia 1941 r. został przywieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Także tam rozwinął działalność charytatywną. Wspierał załamanych, którzy nie widzieli sensu dalszego życia. Tłumaczył im o miłości Boga. W obozie nazywano go „Głodomorem” bo stale żebrał o chleb, który następnie rozdawał potrzebującym. Wyczerpany i pobity przez hitlerowca zmarł w szpitalu obozowym 2 maja 1941 r. Beatyfikowany został 13 czerwca 1999 r. przez Jana Pawła II w Warszawie.
(Za: Kapłan według Serca bożego. Zbiór modlitw za wstawiennictwem bł. ks. Bolesława Strzeleckiego, Jastrząb 2021, s. 7-8)
Modlitwa o kanonizację
Boże, bogaty w miłosierdzie, uwielbiam Cię za to, że obdarzyłeś życiem i godnością kapłańską błogosławionego ks. Bolesława Strzeleckiego. Dzięki Twojej łasce stał się on szczególnym znakiem Twego Miłosierdzia, a odpowiadając na otrzymane dary z gorliwością służył Tobie i bliźnim, aż do swej męczeńskiej śmierci.
Przez jego wstawiennictwo udziel mi łaski ……………., o którą pokornie proszę, a błogosławionego ks. Bolesława racz włączyć do grona Świętych, by przykład jego życia zajaśniał całemu Kościołowi. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
IMPRIMATUR: Bp Marek Solarczyk. Radom, dnia 16 kwietnia 2021 r. L. dz. 603/21.
Wiadomości o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem bł. ks. Bolesława Strzeleckiego prosimy przesyłać na adres:
- Kuria Diecezji Radomskiej,
- ul. Malczewskiego 1,
- 26-600 Radom,
- e-mail: kuriarad@radom.opoka.org.pl
