RADOM – Kościół rektoralny pw. Świętej Trójcy w Radomiu – OO. Jezuici

KONTAKT:

• Kościół rektoralny pw. Świętej Trójcy w Radomiu
  • ul. Tybla 4,
  • 26-600 Radom
  • woj. mazowieckie
• M: +48 690 447 938
• E: #
• W: https://radom.jezuici.pl/

DUSZPASTERZE: Towarzystwo Jezusowe (jezuici)

MSZE ŚW.:

• Niedziela / Uroczystość:
  • 7.30
  • 9.30
  • 11.00
  • 12.30
  • 15.00 (msza w rycie trydenckim)
  • 17.30
• Dzień powszedni:
  
  • 7.00
  • 8.00
  • 15.00
  • 17.30

O KOŚCIELE:

• Spowiedź:
  • październik – czerwiec
    • 7.00-10.00
    • 15.30-17.30
  • lipiec – wrzesień
    • 7.00-9.00
    • 15.30-17.30
• Adoracja Najświętszego Sakramentu
  • Od poniedziałku do soboty:
    • 8.30-17.30
• Nabożeństwa w ciągu roku:
  • majowe, czerwcowe, październikowe (różaniec), Gorzkie żale (niedziele Wielkiego Postu), Drogi krzyżowe (piątek Wielkiego Postu)
    • godz. 17.00
• Historia:

Kościół pw. Świętej Trójcy wraz z klasztorem dla benedyktynek był fundowany w 1613 r. przez Barbarę z Dulskich Tarłową, starościnę sochaczewską. Budynki te zostały wzniesione w latach 1619-1627 staraniem jej syna Jana Karola Tarły, kasztelana wiślickiego, starosty zwoleńskiego. W 1627 r. przybyły do Radomia pierwsze siostry. Kościół klasztorny był dedykowany w 1629 r. przez bp. Stanisława Starczewskiego. Budynki całego kompleksu uległy zniszczeniu w czasie wojen szwedzkich w 1656 r. Zniszczony klasztor odbudowano w latach 1678-1733 staraniem Jerzego Dominika Lubomirskiego, podstolego koronnego i jego synów Antoniego i Franciszka. Benedyktynki powróciły do budynków klasztornych w 1733 r., gdzie założyły szkołę dla dziewcząt i pracownię haftu. Kolejne zniszczenia nastąpiły wskutek pożaru w 1774 r. Dwa lata później podjęto odbudowę. Polityka kasacyjna doprowadziła do zamknięcia klasztoru, a ostatnia ksieni, Aniela Przyłuska, opuściła klasztor w 1809 r. Budynek został zamieniony na lazaret, a od 1817 r. do 1998 r. mieściło się w nim więzienie. Po przeniesieniu więzienia na nowe miejsce w 1998 r. zabudowania zostały odzyskane przez diecezję i po remoncie i adaptacji pełnią rolę rezydencji biskupa radomskiego i siedziby Kurii Diecezjalnej. Kościół był przebudowany ok. 1837 r. i zamieniony, wg projektu Stefana Balińskiego, na cerkiew prawosławną pw. św. Mikołaja. Zasadniczo nie zmieniono układu i architektury, we wnętrzu dodano ikonostas. Poświęcenia cerkwi dokonał abp prawosławny Antoni w 1837 r. W wyniku kolejnej przebudowy, której dokonano w 1864 r., wg projektu Antoniego Kacpra Wąsowskiego, fasada zachodnia kościoła została zwieńczona prostokątną nadbudową z kopułą, wykonano też płaskie boniowanie elewacji. Po 1914 r. kościół został przeznaczony na magazyn. Staraniem ks. Piotra Górskiego, proboszcza fary i Komitetu Odbudowy kościół został odbudowany w latach 1924-1927. Poświęcenia świątyni dokonał w 1927 r. ks. Piotr Górski. Kościół był restaurowany jeszcze w 1937 i 1982 r. Przed wojną przeznaczony był na nabożeństwa dla młodzieży szkół radomskich. W 1935 r. rektorem kościoła został bł. ks. Bolesław Strzelecki, a w 1940 r. bł. ks. Stefan Grelewski. Po II wojnie światowej, w latach 1945-1947 funkcję rektora kościoła pełnił sługa Boży bp Piotr Gołębiowski. W czasie protestu robotniczego w 1976 r. ks. Roman Kotlarz, proboszcz z pobliskiego Pelagowa, błogosławił protestujących robotników, stojąc na schodach świątyni. Ks. Kotlarz po wielokrotnym pobiciu przez tzw. „nieznanych sprawców” zmarł w szpitalu 16 VIII 1976 r. Od 15 VIII 1947 r. opiekę nad kościołem przejęli ojcowie jezuici. Kościół jest bazylikowy, neobarokowy, murowany, tynkowany, na rzucie prostokąta, trzynawowy. Przed kościołem znajduje się pomnik Maryi – Matki Życia – pamięci dzieci nienarodzonych. Poświęcony został 8 XII 1997 r. przez Franciszka kard. Macharskiego.

MAPA DOJAZDU: