Święty Jan Paweł II – Papież rodziny, Papież życia, Patron rodziny

Święty Jan Paweł II, Papież – Papież rodziny, Papież życia – Patron rodzin

Wspomnienie: 22 października

KAROL WOJTYŁA przyszedł na świat 18 maja 1920 roku w Wadowicach, małej miejscowości pod Kra­kowem. Tam też został ochrzczony. Imię Karol rodzice wybrali mu by uczcić ostatniego cesarza Austrii, Karola Habsburga. Żyli skromnie. Jedynym żywicielem rodziny był ojciec, zajmujący funkcję porucznika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień. Młody Karol cieszył się sympa­tią, przejawiając talent do sportu, który wyraźnie go pocią­gał. Podobnie było z nauką w gimnazjum, gdzie nie miał żadnych problemów edukacyjnych, do tego zdradzał zainteresowania religijne. Szczególnie interesowała go poloni­styka, w związku z czym podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zamieszkał więc w Krakowie.

Tymczasem wybuchła wojna, a na domiar złego po śmierci ojca w 1941 roku Karol Wojtyła pozostał bez rodziny i środków do życia. Podejmował wów­czas wysiłki edukacyjne by kształcić się najbardziej jak to tylko możliwe. Działał wówczas w konspiracji Teatr Rapsodyczny, pod auspicjami podziemnej organiza­cji narodowo-katolickiej Unia. Tam też się udzielał. Oddawał się przy tym dzia­łalności poetyckiej, która ukazywała się pod pseudonimem Andrzej Jawień. Pasja poetycka przetrwała u niego długie lata.

W 1942 roku, ciągle pracując, zasilił Metropolitalne Seminarium Duchowne w Krakowie. Stawiał wyraźnie na swe gruntowne wykształcenie, co spowodowało, że w końcu rozpoczął konspiracyjne studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1946 roku został subdiakonem, by tuż potem przyjąć święcenia kapłańskie.

Po wojnie wyruszył do Rzymu celem podjęcia studiów na Papieskim Mię­dzynarodowym Athenaeum Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet św. Toma­sza z Akwinu). W roku 1948 ukończył studia z dyplomem summa cum laude.

W roku 1949 przeniesiono go do parafii św. Floriana w Krakowie. Wyszedł tam z inicjatywą chóru gregoriańskiego, który dzięki niemu powstał. Rozwijał przy tym swoją pasję do gór, ale przede wszystkim do teologii, w związku z czym w 1948 roku otrzymał tytuł doktora teologii. Rozpoczął wówczas od razu prze­wód habilitacyjny, ukończony w 1957 roku, natomiast już rok wcześniej objął za to Katedrę Etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Rok 1958 była dla Karol Wojtyły przełomowy, bowiem został wów­czas mianowany biskupem pomocniczym Krakowa oraz biskupem tytularnym Umbrii. Niestrudzenie pracował, dzięki czemu powstały jego prace teologiczne, jak między innymi Miłość i odpowiedzialność z roku 1960 oraz dziewięć lat póź­niej Osoba i czyn. Wziął też czynny udział w obradach Soboru Watykańskiego II.

Jeszcze w roku 1963 Karola Wojtyłę mianowano arcybiskupem metropo­litą krakowskim. Następnie został mianowany kardynałem. Jego kościołem tytu­larnym został kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie. Był to powód, dla którego rozpoczął pracę wizytacyjną parafii i klasztorów. To wówczas, w roku 1965 Karol Wojtyła otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej. Odznaczał się dobrym i ścisłym utrzymywaniem kontaktów z inteligencją kra­kowską, zwłaszcza ze środowiskiem artystycznym i naukowym. Wzrastała dzięki temu jego myśl humanistyczna, dojrzewał jako twórca i myśliciel. Zbudował w ten sposób autorytet, będąc obok Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego postacią najważniejszą Episkopatu Polski, metropolitą krakowskim.

Został wybrany papieżem 16 października 1978 roku około godziny 17.15. Mszę św. inaugurująca pontyfikat transmitowano radiem i telewizją na wszystkie kontynenty. Nabrało to wyjątkowego znaczenia w kraju, gdzie wybór papieża oznaczał całkowite novum w sytuacji wierzących.

Szacunek dla życia ludzkiego i jego ochrona, tematyka małżeństwa i rodziny oraz młodzież stanowiły jedne z kluczowych tematów pontyfikatu Jana Pawła II. Szacunek dla życia stał się misją Papieża Polaka. Jan Paweł II zapocząt­kował tradycję Światowych Dni Młodzieży i Światowych Dni Rodzin.

13 maja 1981 r. podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie, turecki zamachowiec wystrzelił w jego kierunku z małej odległości poci­ski, godzące go w dwa miejsca, nieomal śmiertelnie. Operacja ratująca mu życie trwała kilka godzin, po czym już nigdy nie doszedł do pełni sił witalnych. Później odwiedził zamachowca w więzieniu, któremu wybaczył i poświęcił modlitwę. Od tamtego momentu cierpienie zostało również tematem wielu papieskich przemy­śleń, co odnalazło też swoje miejsce w publikacjach. Swój stan zdrowia powierzył Matce Boskiej Fatimskiej.

Początek lat 90. przyniósł niestety chorobę Parkinsona. Jan Paweł II ani myślał jednak o rezygnacji ze swej funkcji, podczas gdy stan jego zdrowia sys­tematycznie się pogarszał. Bywał często w szpitalu. Drastycznie stan jego zdro­wia pogorszył się wraz z nadejściem lat dwutysięcznych. Medycyna stawała się wobec stanu jego zdrowia bezradna. 2 kwietnia 2005 roku Jan Paweł II, pomimo modlitw tysięcy zgromadzonych wiernych, zmarł o godzinie 21.37.

Jeszcze tego samego roku Benedykt XVI uruchomił natychmiastowe roz­poczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II, tym samym udzielił dyspensy w związku z koniecznością zachowania w takich przypadkach pięcioletniego okresu od śmierci kandydata, jaki przewiduje prawo kanoniczne. W roku 2009 papież Benedykt XVI podpisał dekret o uznaniu heroiczności cnót Jana Pawła II, który był równoznaczny z zamknięciem zasadniczej części jego procesu beaty­fikacyjnego, a to w związku z cudem uzdrowienia przez Jana Pawła cierpiącej zakonnicy. Kanonizacja Papieża-Polaka odbyła się w niedzielę Bożego Miłosier­dzia, 27 kwietnia 2014 r. w Rzymie.