Wspomnienie: 11 października
By dostąpić świętości w małżeństwie wystarczy cierpliwie znosić obecność drugiej osoby, zwłaszcza, gdy ta osoba ujawnia wszystkie niepożądane cechy zaraz po ceremonii zaślubin. Jednym z bohaterów Żywotów Świętych jest święty GUMMAR. Człowiek, który zasłynął nie męczeńską śmiercią, ani założeniem kilku klasztorów. Święty Gummar to wzór do naśladowania przez mężczyzn, którzy mieli mniej szczęścia i poślubili złośliwe kobiety. Małżeństwo ze złośliwą kobietą może bowiem tak wzbogacić mężczyznę, że osiągnie on świętość.
Gummar żył w ósmym wieku naszej ery, w epoce frankońskiej. Prawdopodobnie był właścicielem dóbr we Flandrii oraz rycerzem. Wsławił się prowadząc wojska frankońskie do wielu zwycięstw, dzięki którym imperium się rozrastało. Prawdopodobnie zasługi jakie Gummar miał dla państwa frankońskiego sprawiły, że zaczął on bywać częstym gościem na dworze króla Pepina Małego. Tam też zapoznał się z wiarą chrześcijańską. Zaprzyjaźnił się też z władcą, który podsunął mu pomysł, który wydawał się całkiem niewinny i zwyczajny – zasugerował, by waleczny Gummar ożenił się. Król wskazał nawet kobietę, którą Gummar mógłby poślubić. Kto mógł przypuszczać, że za zasługi i męstwo Pepin Mały odwdzięczy się swojemu rycerzowi takim wyborem żony. Może nawet sam władca nie wiedział, na jakie nieszczęście narazi Gummara proponując mu małżeństwo z niejaką Grimmarią. Gummar poślubił wspomnianą kobietę, lecz decyzja ta okazała się nietrafiona. Grimmaria była bowiem kobietą trudnego charakteru, nad wyraz złośliwą, zgorzkniałą. Gummar nie zaznał u jej boku szczęścia, ani tym bardziej spokoju, gdyż żona stale robiła mu wymówki, obrzucała oszczerstwami, a co najgorsze – burzyła jego autorytet w oczach służby. Z taką żoną Gummar nie tylko nie doczekał się potomstwa, ale też stał się rzadkim bywalcem we własnym domu. W końcu zostawił żonę i oddał się życiu pustelniczemu co spowodowało, że został włączony w poczet świętych i ogłoszony patronem mężów mających złośliwe żony Za życia zbudował oratorium pod wezwaniem św. Piotra.
Zmarł 11 października około 775 roku.
