OPACTWO – Parafia pw. Wniebowzięcia NMP

KONTAKT:

• Parafia pw. Wniebowzięcia NMP w Opactwie
  • Opactwo 17
  • 26-922 Sieciechów
  • woj. mazowieckie
• T: +48 48 389 55 63
• E: #
• W: #

DUSZPASTERZE:

• Proboszcz:
  • ks. Jacenty Rejczak

MSZE ŚW.:

• Niedziele / Uroczystości:
  • sobota: 18.00 (formularz niedzielny)
  • 7.30;
  • 11.30
• Święta zniesione:
  • 7.30;
  • 10.30;
  • 17.00 (zima – 16.00)
• Dni powszednie:
  • 17.30 (Adwent – 7.30)

O PARAFII:

• Do parafii należą:
  • Bąkowiec, Kępice, Łoje, Nagórnik, Opactwo, Przewóz, Wola Klasztorna, Zalesie, Zbyczyn.
• Odpusty:
  • Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia),
  • św. Anny (26 lipca)
• Dzień adoracji Najświętszego Sakramentu:
  • III Niedziela Adwentu
• Kościół filialny:
  • MB Bolesnej w Bąkowcu,
    • Msza św. w niedziele i święta o godz. 9.30,
• Historia:

Opactwo benedyktynów w Sieciechowie zostało założone w I połowie XII w. na kępie wiślanej. W pobliżu znajdowała się wieś zakonna nazwana Opactwo. Pierwotny klasztor drewniany był uposażony w latach 1132–1139 przez księcia Bolesława Krzywoustego oraz z dóbr Sieciecha Młodszego z rodu Toporczyków, cześnika książęcego, skonfiskowanych po jego ucieczce z pola bitwy w 1137 r. podczas wyprawy na Ruś Halicką. Konrad Mazowiecki więził w klasztorze Bolesława Wstydliwego i jego matkę księżnę Grzymisławę. Nowy, także drewniany, klasztor pochodził z 1530 r., został rozbudowany i obwarowany w 1580 r. przez opata Józefa Wereszczyńskiego. Uległ spaleniu w 1682 r. Obecny murowany klasztor wzniesiono w 1733 r., a w 1780 r. dobudowano refektarz, zaś dwadzieścia lat później pałac opacki. Kasata opactwa nastąpiła w 1819 r. Klasztor został zniszczony w 1915 r., fragmentarycznie odbudowany był po obu wojnach, jednak do dziś pozostaje w częściowej ruinie. Był ważnym ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego, rozwinięta tu była zwłaszcza kultura muzyczna. Szkoła prowadzona przez benedyktynów była pod opieką Akademii Krakowskiej, uczyli tu m.in. Jan Sylwiusz z Czarnolasu, który potem był profesorem filozofii w Akademii Krakowskiej i poeta Sebastian Klonowic. Do dziś z klasztoru zachowały się: dawny przeorat (obecnie plebania) z herbem klasztoru nad drzwiami wejściowymi, sklepienia w większości kolebkowe lub kolebkowo-krzyżowe, część wschodnia z fragmentem ściany romańskiej i dawnego refektarza, sklepiona kolebkowo z lunetami i obok sala sklepiona kolebką krzyżową (obecnie zakrystia i mieszkania dla sióstr), jak też dawny pałac opacki o charakterze klasycystycznym i dziedziniec przed klasztorem.

Pierwotny kościół zakonny pw. Wniebowzięcia NMP i Dziesięciu Tysięcy Męczenników był drewniany. Kolejny drewniany pochodził z 1530 r. Obecny jest murowany i został wzniesiony za opatów Józefa Kurdwanowskiego (1739–1748) i Wawrzyńca Bułharewicza (1748–1767). Wewnątrz ozdobiony był polichromią za opata Leonarda Prokopowicza w latach 1769–1779. Dedykacji kościoła dokonał w 1780 r. biskup lubelski Jan Kanty Lenczewski. Po kasacie opactwa kościół funkcjonował jako parafialny. W latach 1845–1879 obiekt był opuszczony i zaniedbany. Stał się magazynem dla majątku rosyjskiego generała. Sprzęty kościelne na polecenie bp. Józefa Goldtmanna zostały rozdane innym parafiom. Rewindykacja od władz rosyjskich dokonała się staraniem ks. Wincentego Wołosewicza, za zgodą cara. W latach 1879–1884 kościół został odnowiony, a w 1885 r. na nowo dedykowany przez bp. Antoniego Ksawerego Sotkiewicza. Po zniszczeniach I wojny światowej był restaurowany staraniem ks. Aleksandra Siweckiego. W latach 1943–1946 malarze wysiedleni z Pelplina: Alojzy Teichert, Władysław Drapiewski i jego brat odnowili malaturę rokokową. Po zniszczeniach II wojny światowej kościół został ponownie odnowiony. Restauracji dokonano też w latach 1972–1974. Kościół jest budowlą późnobarokową, zbudowaną na planie krzyża greckiego o krótszych ramionach transeptu.

MAPA DOJAZDU: