We współczesnym świecie istnieje potrzeba dobrego przygotowania narzeczonych do zawarcia małżeństwa oraz wspierania małżonków w rozwiązywaniu problemów małżeńskich i rodzinnych. Z wieloma problemami ludzie sami nie mogą sobie poradzić. Wobec narastających zagrożeń małżeństwa i rodziny poradnie rodzinne mają służyć narzeczonym w jak najlepszym przygotowaniu do małżeństwa oraz służyć małżonkom w rozwoju ich małżeństwa. Należy więc dążyć do powoływania sieci poradnictwa rodzinnego na płaszczyźnie parafii, dekanatu czy diecezji.
Parafialne poradnie rodzinne
Parafialne poradnie rodzinne są podstawową jednostką organizacyjną duszpasterstwa rodzin. Sieć poradni rodzinnych dla narzeczonych i małżonków jest ukierunkowana na przygotowanie do odpowiedzialnego rodzicielstwa. Istnieje pilna potrzeba tworzenia nowych parafialnych poradni rodzinnych.
Parafialna poradnia rodzinna winna istnieć przy każdej parafii (por. DDR 38, PŻMR 42,45,65). W szczególnych przypadkach, za zgodą biskupa diecezjalnego, poradnia może istnieć przy kilku parafiach, czy na terenie dekanatu. Wskazanym jest, aby poradnia była zorganizowana przy sanktuariach, gdzie liczniej uczęszczają pielgrzymi. Funkcjonowanie poradni, wynagrodzenie doradców spoczywa na proboszczu parafii, gdzie funkcjonuje poradnia.
Specjalistyczne poradnictwo małżeńskie i rodzinne
Kościół katolicki dąży do jak najlepszej ochrony małżeństwa i rodziny przed zagrożeniami: rozłąka małżeńska i rodzinna, wzrastająca liczba rozwodów, związki niesakramentalne, doświadczenie ubóstwa, uzależnienia, niepełnosprawność, choroby. Szczególnie w dzisiejszych czasach, gdy podważana jest katolicka koncepcja małżeństwa i rodziny, trzeba wspierać małżeństwa i rodziny w ich rozwoju. Służą temu specjalistyczne poradnie rodzinne. Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin wzywa do pomocy rodzinie w jak najszerszym zakresie. Jedną z form takiej pomocy jest kompetentne poradnictwo specjalistyczne, połączone z kompetencją i osobistym świadectwem życia osób: lekarzy, prawników, psychologów, pracowników społecznych, doradców (FC 75, DDR 37).
Należy dążyć do tego, aby takie specjalistyczne poradnie funkcjonowały w dużych ośrodkach miejskich i były dostępne dla możliwie jak największej liczby zainteresowanych. Jest to ważne zadanie dla duszpasterstwa rodzin w najbliższych latach.
Specjalistyczna poradnia rodzinna powinna zatrudniać różnych specjalistów, którzy będą służyć pomocą w rozwiązywaniu trudnych spraw małżeńskich i rodzinnych (por. FC 75). Powinni tam pracować: doradca życia rodzinnego, psycholog, prawnik kanonista i prawnik świecki, pedagog, mediator, specjalista od uzależnień, duszpasterz rodzin. Wszyscy specjaliści powinni odznaczać się: katolicką wizją małżeństwa i rodziny, pogłębioną formacją, odpowiednimi kwalifikacjami, chęcią naprawy małżeństwa (DDR 43).
Działanie specjalistycznej poradni rodzinnej opiera się na katolickiej koncepcji małżeństwa i rodziny, traktując ją jako jedyny i nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety, mający na celu dobro małżonków, zrodzenie i wychowanie potomstwa. Celem działań poszczególnych specjalistów jest wskazywanie na dobro małżeństwa i rodziny, jako życiowego powołania.
Specjalistyczne poradnie małżeńsko-rodzinne pełnią ważną rolę w działaniach duszpasterskich Kościoła. Stanowią one poszerzenie oferty małżeńsko-rodzinnych poradni parafialnych, które głównie koncentrują się na przygotowaniu do małżeństwa. Dzięki pracy specjalistów można ludziom zaoferować odpowiednią pomoc.
Na spotkaniach ze specjalistami najczęściej poruszane są problemy dotyczące funkcjonowania małżeństwa i rodziny, wywołane stratą lub jakimś trudnym wydarzeniem np. śmierć bliskiej osoby, poważny kryzys małżeński, separacja, rozwód, poronienie, aborcja, utrata pracy, utrata zdrowia, nauka metod rozpoznawania płodności. Do innych problemów należą także: trudności wychowawcze, zaburzenia lękowe, fobie, stany depresyjne, problemy psychosomatyczne, myśli samobójcze, problemy związane z uzależnieniami.
Telefon zaufania
Rozmowa telefoniczna może być bardzo pomocna w rozwiązaniu sytuacji kryzysowej. Dlatego Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin postuluje, aby w każdej diecezji został utworzony duszpasterski telefon zaufania. Telefony zaufania świadczą doraźną pomoc, gwarantującą możliwość anonimowej wymiany myśli tym osobom, które przeżywają trudności natury moralnej, społecznej lub psychologicznej i próbują pokonać własne osamotnienie, uzależnienia, depresje, poczucie beznadziejności itp.
Do podstawowych zadań duszpasterskiego telefonu zaufania należy: dostępność do specjalistów, kompetencja udzielanych porad, gwarancja anonimowości dzwoniących i wolontariuszy, poradnictwo psychologiczne, prawne, duszpasterskie. Wśród kadry powinny się znaleźć następujące osoby: duszpasterz, prawnicy, psycholog, pracownicy socjalni, doradcy rodzinni.
Telefon zaufania stanowi oparcie dla wszystkich tych, którzy dotknięci są trudnymi, osobistymi problemami i nie chcą lub nie mogą się nimi podzielić z rodziną, znajomymi czy z kimś, kto rozpoznałby ich tożsamość. Na prośbę telefonującego, dyżurni telefonów zaufania kierują go do odpowiednich służb i instytucji oraz informują o istniejących możliwościach wyjścia z kryzysu.
Telefon zaufania jest odpowiedzią Kościoła dla współczesnego człowieka potrzebującego dialogu, zaufania, akceptacji. Wychodzi na przeciw ludziom zagubionym, zestresowanym, sfrustrowanym przez tempo życia czy problemy.
