CEREKIEW – Parafia pw. św. Stanisława bp. m.

Przez
Redakcja PDR
-
9123
Kościół pw. św. Stanisława bp. m.w Cerekwi. Foto: ks. Andrzej Piotrowski

KONTAKT:

DUSZPASTERZE:

  • Proboszcz:
    • ks. Andrzej Piotrowski
  • Wikariusz:
    • –
  • Rezydent
    • ks. dr Rafał Piekarski

MSZE ŚW.:

  • Niedziele / Uroczystości:
    • 7.30;
    • 9.30;
    • 11.30;
    • 16.00
  • Święta zniesione:
    • 7.30;
    • 9.00;
    • 18.00
  • Dni powszednie:
    • 7.00;
    • 7.30;
    • środy, piątki – 7.00;
    • 17.00

O PARAFII:

  • Do parafii należą:
    • Cerekiew, Golędzin, Milejowice (część), Mleczków, Nieczatów, Ślepowron (część), Zatopolice, Zdziechów,
    • Radom – ul. Kierzkowska (część), Marglowa, Połaniecka, Wapienna, Wolanowska (część), Zachodnia.
  • Odpusty:
    • św. Stanisława bp. m. (8 maja),
    • MB z Góry Karmel (niedziela po 16 lipca)
  • Dzień adoracji Najświętszego Sakramentu:
    • Uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego
  • Historia:

Parafia w Cerekwi powstała prawdopodobnie ok. 1326 r., a przed 1395 r. Wraz z erygowaniem parafii powstał pierwotny kościół drewniany, który istniał do 1470 r. Kolejną murowaną świątynię zbudowano ok. 1529 r. z fundacji dziedzica Cerekwi i wojskiego radomskiego Mikołaja Dzika herbu Doliwa. Dedykacji kościoła pw. Wniebowzięcia NMP, św. Stanisława bp. i św. Jana Ewangelisty dokonał w 1627 r. bp Maciej Łubieński. Kościół był niszczony i ograbiany w XVII w., a potem w początkach XVIII w. przez wojska szwedzkie, saskie, moskiewskie kozackie i polskie. W początkach XX w., ze względu na zwiększającą się liczbę parafian, postanowiono rozbudować świątynię. Projekt miał wykonać arch. Józef Dziekoński. Jednak z nieznanych przyczyn tych planów nie zrealizowano. W 1928 r., ze względu na zły stan, postanowiono rozebrać świątynię. 4 VIII 1928 r. rozpoczęto wznoszenie kościoła wg projektu arch. Stefana Szyllera z Warszawy staraniem ks. Adama Popkiewicza. Stefan Szyller zdecydował o rozbiórce zakrystii, kruchty i części ścian nawy gotyckiej budowli, zachowując prezbiterium. Budowę ukończono – według różnych źródeł – w 1933, 1934 lub 1936 r. Projektu jednak nie zrealizowano do końca – okna nie mają opraw, pozostawiono też surową fasadę, nie dekorując choćby portalu. Podczas II wojny światowej, 17 I 1945 r., ostrzał artyleryjski zniszczył wieżę i nawę boczną. Po wojnie kościół został odbudowany i dedykowany w 1962 r. przez sługę Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego. Obiekt jest neorenesansowy z elementami neobaroku, murowany z cegły i kamienia polnego, częściowo tynkowany. Świątynia jest nieregularna, trójnawowa i dwuprzęsłowa. Nawa główna dłuższa od zachodu, szersza i dużo wyższa od bocznych. Nawę południową poprzedza niewielka kaplica na planie ośmioboku, kryta kopułą. Transept ma nadbudowaną nad północnym ramieniem czworoboczną wieżę. Gotyckie prezbiterium ujęte zostało po bokach niesymetrycznymi przybudówkami mieszczącymi skarbiec, zakrystię i składzik. Jednoosiowa fasada jest dwukondygnacjowa, zwieńczona neobarokowym szczytem. Na uwagę zasługują także malowidła w prezbiterium, autorstwa artysty malarza Jerzego Baranowskiego z Krakowa wykonane w 1937 r.

MAPA DOJAZDU:

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA