Święty Jan Paweł II uczył nas:
„Podstawowym zadaniem – a przede wszystkim widzialną łaską i źródłem nadprzyrodzonej mocy Kościoła jako Ludu Bożego – jest trwać i stale postępować w życiu eucharystycznym, w pobożności eucharystycznej, rozwijać się duchowo w klimacie Eucharystii. Ale dlatego też nie wolno nam w naszym sposobie myślenia, praktykowania, przeżywania pozbawiać tego Sakramentu – zaiste Najświętszego – jego pełnych wymiarów, jego istotnego znaczenia. Jest on równocześnie Sakramentem-Ofiarą i Sakramentem-Komunią, i Sakramentem-Obecnością” (Redemptor hominis, p. 20).
Dzisiaj rozważymy prawdę o tym, że Eucharystia jest Sakramentem-Komunią, czyli Sakramentem, który uobecnia i buduje jedność.
Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że słowem „komunia” określamy tylko moment przystępowania do stołu eucharystycznego i przyjmowania Ciała Pańskiego. Tak, przystępując do Komunii Świętej rzeczywiście jednoczymy się z Chrystusem. Ludzie zjednoczeni z Chrystusem są także zjednoczeni między sobą. Słowo „komunia” ma zatem także szersze znaczenie. Oznacza jedność, wspólnotę. Komunia eucharystyczna jest wyrazem tej naszej jedności z Jezusem Chrystusem oraz z braćmi w wierze, z którymi tworzymy wspólnotę.
O tej wspólnocie mówił sam Pan Jezus zapowiadając swoją Mękę: „A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie. To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć” (J 12, 33). Natomiast w czasie ostatniej wieczerzy Pan Jezus modlił się za swoich uczniów, aby trwali we wspólnocie i byli zjednoczeni: „Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał”.
Słowa Pana Jezusa świadczą o wielkim pragnieniu zjednoczenia ludzi. Jezus Chrystus ukazał także sposób budowania tej wspólnoty: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6, 56).
Święty Paweł wyjaśnia tę prawdę: „Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba” (1 Kor 10, 17).
Pierwsi chrześcijanie doskonale odczytali te prawdy. Księga Dziejów Apostolskich mówi: „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. (…) Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne” (Dz 2, 42-44). Podkreślano związek Eucharystii z budowaniem wspólnoty, czyli komunii: „Jak ten łamany Chleb rozsiany był po górach, a zebrany stał się jednym, tak niech się zbierze Kościół Twój z krańców ziemi do królestwa Twego” (Didaché, 9, 1). Święty Augustyn mówił o Eucharystii, że jest to „Sakrament pobożności, znak jedności, więź miłości!”
Celebracja Eucharystii prowadzi do komunii, czyli do jedności i ją uskutecznia. Katechizm Kościoła Katolickiego dokonuje trafnej syntezy: „Ci, którzy przyjmują Eucharystię, są ściślej zjednoczeni z Chrystusem, a tym samym Chrystus łączy ich ze wszystkimi wiernymi w jedno Ciało, czyli Kościół” (n. 1396). Eucharystia jest więc celebrowaniem jedności, tworzącej się dzięki przemianie, jaka zachodzi w człowieku, który przyjął Jezusa Chrystusa.
Grupa osób, którą łączy ten sam duch – jest wspólnotą. Wspólnota wierzących napełniona Duchem Chrystusa – jest Kościołem. Uczestnicząc we Mszy Świętej przyjmujemy zaproszenie do budowania wspólnoty z Panem Bogiem oraz z braćmi w wierze. Dlatego też w czasie Mszy Świętej modlimy się: „Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna i napełnieni Duchem Świętym, stali się jednym ciałem i jedną duszą w Chrystusie” (III Modlitwa eucharystyczna).
