ZELIA I JERONIMO (Hieronim) byli brazylijskim małżeństwem. Pochodzili z okolic Rio de Janeiro. Pobrali się w 1876 r. Mieli 13 dzieci, z których 4 zmarło, a pozostałe (3 synów i 6 córek) wybrały życie zakonne. Małżonkowie Swoim codziennym życiem dawali świadectwo o Bogu, pomagając oraz głosząc Dobrą Nowinę licznym niewolnikom, których traktowali z wielkim szacunkiem i godnością. Pełni dobroci służyli słabszym, ofiarując im bogatsze życie; wypełnione obecnością Boga.
Hieronim urodził się w Mage, w Baixada Fluminense. Był synem właściciela ziemskiego, który przybył do Brazylii z Portugalii wraz ze swoim bratem – kapłanem. Hieronim zdobył zawód inżyniera.
Zelia natomiast (właściwie miała na imię Elisa) urodziła się w Niterói jako córka sekretarza Trybunału Sprawiedliwości. Otrzymała staranne wykształcenie artystyczne i literackie. Umiała grać na pianinie, a także dobrze mówiła kilkoma językami. Oprócz portugalskiego, znała języki: angielski, włoski, francuski, niemiecki, łacinę i grekę. Zajmowała się swoim ojcem i mieszkała z nim do jego śmierci – do 1 listopada 1913 roku.
Hieronim zmarł w opinii świętości cztery lata przed ojcem Zeli. Rankiem 12 VIII 1909 roku, w dniu śmierci powiedział następujące słowa: «Eucharystia jest moim życiem». Następnie przyjął Komunię św. «Już jestem gotowy. Teraz mogę oddać moją duszę Bogu». Kilka minut potem umarł.
Po śmierci męża i ojca Zelia postanowiła zrealizować swoje dawne pragnienie bycia siostrą zakonną i wstąpiła do Zgromadzenia Służebniczek Najświętszego Sakramentu. Zmarła w opinii świętości, jej szczątki znajdują się w kościele pw. Matki Bożej z Copacabana. Oficjalne rozpoczęcie procesu tych małżonków na szczeblu diecezjalnym odbyło się 18 stycznia w kościele Nossa Senhora de Copacabana.
