Praca jest obszarem naturalnym dla osoby ludzkiej. Człowiek został stworzony, aby pracować. Pracując nie tylko się utrzymuje z wykonywanej pracy, ale także ubogaca swój własny rozwój i przyczynia się do rozwoju społecznego oraz pomnażania dobra całej ludzkości. Bóg stwarzając mężczyznę i kobietę, uczynił ich swoimi współpracownikami, w mądrym i sprawiedliwym zarządzaniu ziemią. Wszyscy ludzie zatem są współpracownikami Boga, czy to w rodzinie, czy w opiece nad dziećmi, czy w pracy zawodowej.
Pracujemy po to, aby zapewnić rodzinie odpowiedni byt materialny. Praca jest obecna w każdym obszarze naszego życia, także w tym, za który nie otrzymujemy wynagrodzenia w formie pieniężnej, jak np. obszar zawodowy, domowy czy społeczny.
Prace w domu
Środowiska zawodowe i rodzinne wzajemnie się uzupełniają. Dzięki pracy zawodowej zarabia się pieniądze, które podnoszą jakość życia. Do dobrego funkcjonowania w małżeństwie należy ułożyć odpowiedni projekt, właściwy do potrzeb konkretnej rodziny, czy to bezdzietnej, czy z małą, czy z dużą liczbą dzieci, albo z dziećmi, które potrzebują specjalnej opieki, włączając w to dzieło starsze rodzeństwo czy dziadków. W rzeczywistości istnieje wiele matek, które wybierają poświęcenie się wyłącznie sprawom domowym. Z profesjonalnym podejściem także one muszą pogodzić swoje obowiązki z ich życiem rodzinnym.
Zajmowanie się domem to zwracanie uwagi na tysiące szczegółów codziennego współżycia, które wykonywane z miłością, służą całej rodzinie. Z biegiem lat, dzieci wykonując proste czynności w domu, tj. sprzątanie po sobie, układanie rzeczy na biurku, czy wyrzucanie śmieci włączają się w codzienną pracę domową. Od rodziców będzie zależało jak dzieci będą pomagały w domu, wykonując różne czynności w zależności od ich wieku, predyspozycji i możliwości czasowych.
Cnota pracowitości
Pracowitość jest cnotą, która pomaga starannie wykonywać czynności niezbędne dla stopniowego osiągania własnej dojrzałości. Polega ona na pogodnym wypełnianiu własnych obowiązków w szczególności zawodowych i szkolnych. Cnota pracowitości opiera się na: wymaganiu wytrwałości w nauce i pracy; unikaniu rozmów o negatywnych aspektach pracy w obecności dzieci, mówieniu dobrze o swoich przełożonych. Jest to dobry przykład dla dzieci, które będą miały dobry przykład rodziców wykonujących prace domowe lub zawodowe.
Święty Józef przykładem pracowitości
Praca stanowi podstawowy wymiar bytowania człowieka na ziemi. Przez pracę, człowiek ewidentnie potwierdza panowanie nad widzialnym światem. Paweł VI w encyklice Populorum progressio stwierdza, że „każdy kto pracuje, jest twórcą, czy to będzie artysta, rzemieślnik czy przedsiębiorca, robotnik, czy chłop. Pochylony nad stawiającym mu opór tworzywem, pracujący wyciska na nim swoje znamię, zdobywając przy tym wytrwałość i pomysłowość. Co więcej, kiedy pracę przeżywa się wspólnie, dzieląc się nadzieją, cierpieniem i radością, to jednoczy ona wolę, zbliża umysły i spaja ze sobą serca. Pracując ludzie odkrywają że są braćmi” (PP 27).
Człowiek zbliża się do Pana Boga, do zbawienia przez uczciwe wykonywanie obowiązków stanu i zawodu. Wzorem tak wykonywanej pracy jest św. Józef. Jan Paweł II w Adhortacji Redemptoris custos stwierdza, że „Zapis ewangeliczny utrwalił rodzaj tej pracy, przez którą Józef starał się zapewnić utrzymanie Rodzinie: cieśla. To jedno słowo, obejmuje ciąg wszystkich lat życia Józefa w Nazarecie”(RC 22). Przez swoją solidną pracę, Józef troszczył się o byt Jezusa i Maryi. Cokolwiek wykonywał czynił to dla Chrystusa. Poprzez swoją pracę służył bogu i ludziom.
W tej samej adhortacji Jana Paweł II przypomniał, że w procesie ludzkiego wychowania i wzrastania Jezusa w mądrości, w latach i w łasce, praca jego ziemskiego ojca – Józefa, odgrywała ogromną rolę. W sposób szczególny przyczyniła się do tego cnota pracowitości. Praca Józefa nie zwracała szczególnej uwagi, lecz w oczach Bożych posiadała niezwykłą wartość dzięki stałemu usposobieniu, z jakim była wykonywana. Warto podkreślić, że w osobie Józefa została dowartościowana każda praca ojca, zwłaszcza prosta, fizyczna. Józef jako ojciec Jezusa, wykonywał swą pracę sumiennie. W wykonywanie tej pracy wkładał całą swoją miłość. Na tak wykonywaną pracę patrzył Jezus, ucząc się solidności i sumienności. Od swego ziemskiego ojca Józefa nauczył się, że praca człowieka może być drogą do świętości.
Współczesnym ojcom święty Józef przypomina, że być dobrym ojcem, to dać dowód, że solidnie wykonana praca jest wyrazem miłości ojca do dzieci, zaś być dobrym ojcem, to nauczyć pracować swoje dzieci.
Warto w tym miejscu przytoczyć świadectwo postawy ojca, o którym wypowiada się jedno z jego dzieci: Ojciec uczył nas, że mężczyzna powinien być człowiekiem odpowiedzialnym za całą rodzinę, znać dobrze swój zawód, dobrze i uczciwie wykonywać swoją pracę, stale poszerzać swoje możliwości zawodowe… ojciec umiał wyważyć pomiędzy pracą, która dawała mu utrzymanie, a przebywaniem z nami… obserwowaliśmy z jaką miłością i szacunkiem darzył naszą mamę, stąd nie stawialiśmy pytania, czy nasi rodzice dochowują wierności przyrzeczeniom ślubnym.
Małgorzata Górka
