Dziś (19 września 2019) w 89. roku życia, 64. kapłaństwa, i 71. powołania zakonnego zmarł o. Hubert Czuma SJ – znany i ceniony katecheta, duszpasterz akademicki, mocno zaangażowany i wieziony za działalność opozycyjną w PRL.
Od 1979 roku był związany z Radomiem. W 2017 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia, został przeniesiony do infirmerii w Kolegium Jezuitów w Warszawie.
Dnia 17 września 2019 roku trafił do szpitala, gdzie przeszedł operację. Mimo starań lekarzy ojciec Hubert odszedł do Pana dnia 19 września 2019 roku.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w poniedziałek, 23 września, o godz. 12.00 w Katedrze pw. Opieki NMP w Radomiu.
Hubert Czuma urodził się 2 listopada 1930 r. w Lublinie, w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Jego ojciec Ignacy był profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, posłem na Sejm RP i współtwórcą polskiej konstytucji z 1935 r., zaś stryj, generał Walerian Czuma, organizatorem i dowódcą obrony Warszawy w 1939 r. Matka Lubow była pianistką.
Ukończył I LO w Lublinie i w 1948 wstąpił do zakonu jezuitów. Studiował filozofię na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego i teologię na Wydziale Teologicznym Bobolanum w Warszawie. Pomimo gróźb ze strony UB święcenia kapłańskie otrzymał 30 października 1955 roku w Lublinie.
Od 1957 r. pracował jako katecheta i duszpasterz akademicki w parafii pw. NSJ w Łodzi, a od 1961 r. był spowiednikiem w Warszawie. W latach 1961-1963 pracował jako katecheta i duszpasterz akademicki w parafii pw. Świętego Krzyża w Gdańsku, a po czym został diecezjalnym duszpasterzem akademickim Diecezji Lubelskiej oraz rektorem kościoła akademickiego KUL (1963-1971).
W 1961 r. o. Czuma zainicjował spotkania w Zakopanem, gdzie spotykali się przedstawiciele duszpasterstw akademickich całego kraju. Był także współorganizatorem studenckich pieszych pielgrzymek sierpniowych z Warszawy na Jasną Górę.
Uroczystą profesję zakonną złożył 2 lutego 1970 r. w Lublinie. W tym samym roku podejrzany o związek z konspiracyjną organizacją niepodległościową „Ruch”, został aresztowany i osadzony w areszcie przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Zwolniono go w styczniu 1971 r. z braku dowodów i na skutek zabiegów prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego.
Kolejne miejsca pracy duszpasterskiej to Kalisz (1971-1972) i Bydgoszcz (1972-1973), a w latach 1973-1979 r. był duszpasterzem akademickim w Szczecinie. W 1978 r. ojciec Czuma został wysłany do Rzymu na roczne studium duchowości.
W sierpniu 1979 r. zmuszony został do opuszczenia Szczecina i został przeniesiony do Radomia. Oficjalnie nie mógł pracować z młodzieżą akademicką. Jednak wspierał ks. Zdzisława Domagałę w prowadzeniu duszpasterstwa akademickiego.
W latach 1980-1989 współpracował z „Solidarnością”. W tym czasie organizował Msze św. za Ojczyznę, a po 13 grudnia 1981 r. był współorganizatorem uroczystości religijno-patriotycznych z udziałem znanych aktorów w radomskim kościele pw. Świętej Trójcy. Opiekował się prześladowanymi, wspierał finansowo działalność wydawniczą i kolportaż podziemnych wydawnictw; był m.in. członkiem Rady Programowej „Tygodnika Solidarność”. W 1989 r. był w gronie inicjatorów i twórców Komitetu Obywatelskiego Ziemi Radomskiej.
W latach 1979-1988 rozpracowywał go IV Wydział Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej w Radomiu w ramach sprawy operacyjnego rozpoznania, kryptonim „Fanatyk”.
Po 1989 r. był opiekunem bezrobotnych i potrzebujących pracy, a w Diecezji Radomskiej był duszpasterzem ludzi pracy. Od 1990 r. był też kapelanem więziennym.
Zajmował się również pracą dziennikarską. Był związany m.in. z mediami Diecezji Radomskiej: publikował na łamach Tygodnika „Ave” oraz przygotowywał audycje radiowe najpierw w diecezjalnym Radiu „Ave”, a następnie w Radiu Plus Radom (niedzielna audycja „Jacy jesteśmy”). W Diecezji Radomskiej pełnił funkcję sekretarza Telefonu Zaufania „Linia Braterskich Serc”.
Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył o. Czumę Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006). Otrzymał również Honorowe Obywatelstwa Miast: Szczecina (2008), Radomia (31 sierpnia 2015 r.) i Lublina (12 kwietnia 2016 r.) oraz medale „Pro Memoria” (2007) i „Bene Merenti Civitas Radomiensis” (2010). Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II uhonorował go w 2018 roku Medalem Jubileuszowym z okazji 100. Rocznicy istnienia uczelni.
W 2017 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia, został przeniesiony do infirmerii w Kolegium Jezuitów w Warszawie.
Dnia 17 września 2019 roku trafił do szpitala, gdzie przeszedł operację. Mimo starań lekarzy ojciec Hubert odszedł do Pana dnia 19 września 2019 roku.
