KONTAKT:
- Parafia pw. Wniebowzięcia NMP w Solcu n. Wisłą
- ul. Bolesława Śmiałego 8,
- 27-320 Solec n. Wisłą
- woj. mazowieckie
- T: +48 48 376 12 13
- E: #
- W: #
DUSZPASTERZE:
- Proboszcz:
- Wikariusz:
- Rezydent:
MSZE ŚW.:
- Niedziele / Uroczystości:
- Święta zniesione:
- 8.00;
- 10.00;
- 18.00 (zima – 16.00)
- Dni powszednie:
- 7.00;
- 7.30
- 17.00 (październik)
- 18.00 (maj, czerwiec)
O PARAFII:
- Do parafii należą:
- Boiska, Dziurków, Kalinówek, Kolonia Boiska, Kolonia Nadwiślańska, Kolonia Raj, Kolonia Wola Solecka, Kłudzie, Przedmieście Bliższe, Przedmieście Dalsze, Raj, Sadkowice, Solec, Wola Solecka I, Wólka.
- Odpusty:
- Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia),
- Bożej Opatrzności (szósta niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego),
- św. Stanisława (8 maja),
- św. Maksymiliana (14 sierpnia)
- Dzień adoracji Najświętszego Sakramentu:
- sobota przed IV Niedzielą Adwentu
- Kościoły filialne:
- pw. św. Stanisława bp. m. w Solcu n. Wisłą,
- Msza św. w niedziele i święta o godz. 10.00 (od maja do listopada), w święta zniesione – 10.00
- pw. św. Maksymiliana Kolbe w Woli Soleckiej,
- Msza św. w niedziele o godz. 9.00
- Historia:
Nazwa miejscowości pochodzi od prowadzonego w niej handlu solą. Według legendy najstarsza wzmianka dotycząca Solca wiąże się ze wskrzeszeniem Piotrawina w 1078 r. przez św. Stanisława, biskupa krakowskiego. W XI w. wieś Solec należała do arcybiskupów gnieźnieńskich, potem do bożogrobców z Miechowa, a 6 II 1325 r. stała się własnością królewską. Miasto lokował tu król Kazimierz Wielki między 1334 a 1341 r., on także wzniósł gotycki zamek, przekształcony w 1620 r. przez Krzysztofa Zbaraskiego w rezydencję renesansową. Wkrótce miasto zostało zniszczone w wyniku najazdów szwedzkich, a prawa miejskie utraciło w 1869 r.
Uważa się, że pierwotny kościół istniał w Solcu przy rezydencji arcybiskupów gnieźnieńskich. Parafia powstała prawdopodobnie w XIII w. Murowaną świątynię pw. Wniebowzięcia NMP ufundował król Kazimierz Wielki w 1370 r. Kościół spłonął 22 IV 1599 r., po czym odbudował go ks. Maciej Bech, a uwieńczeniem jego starań była dedykacja w 1604 r. Po pożarze w 1620 r. świątynię odbudowywał książę Krzysztof Zbaraski, starosta solecki, dedykowano ją w 1638 r. W 1825 r. kościół odrestaurował właściciel dóbr soleckich hr. Adam Matuszewicz. W obecnej formie jest to budowla gotycko-renesansowa wzniesiona z kamienia i cegły. W latach 1976–1999 świątynię restaurowano staraniem ks. Tadeusza Gębki.
Kościół dla ojców reformatów pw. św. Stanisława rozpoczęto budować w 1626 r. w stylu wczesnobarokowym, z fundacji księcia Krzysztofa Zbaraskiego, po czym odbudowano go po najeździe szwedzkim. Po kasacie zakonu opiekę nad świątynią przejęła parafia. W 1876 r. obiekt spłonął, ocalał jednak piękny kamienny ołtarz główny. W tym czasie część klasztoru – ogród i ziemię przekazano szkole, późniejszemu Seminarium Nauczycielskiemu. Kościół, staraniem ks. Tadeusza Gębki, poddano pracom konserwatorskim w latach 1995–1996. Poświęcenia odrestaurowanej świątyni dokonał 3 XI 1996 r. bp Stefan Siczek. Kościół jest budowlą jednonawową, orientowaną, wzniesioną z ciosu. Drewniany kościół pw. św. Barbary na cmentarzu grzebalnym powstał na miejscu poprzedniego w 1768 r. Generalny remont obiektu odbył się w latach 1990–1992 staraniem ks. Tadeusza Gębki. Kościół jest modrzewiowy, konstrukcji zrębowej, orientowany, z domurowaną częścią zachodnią z ok. 1825 r.
Kościół pw. św. Stanisława na tzw. Kępie ufundował bp Zbigniew Oleśnicki w 1442 r. Obecny murowany powstał na zrębach starego w poł. XIX w. Został zniszczony w czasie działań wojennych w 1914 r., po czym odbudowany. Podczas kolejnej wojny zrujnowany w 1944 r., a następnie częściowo zabezpieczony (mury i prezbiterium) w 1981 r. Jest świątynią orientowaną, wzniesioną z kamienia łamanego.
W ostatnich latach, staraniem proboszcza parafii ks. Krzysztofa Maja, przeprowadzane są gruntowne prace konserwatorskie we wszystkich kościołach znajdujących się na terenie parafii.
MAPA DOJAZDU:
