Św. Jan Paweł II uczył nas:
„Drodzy neoprezbiterzy! Dziś przystępujecie do ołtarza Eucharystii w Kościele Ludu Bożego na ziemi lubelskiej, ażeby to kapłaństwo «powszechne», które nosicie w sobie jako depozyt chrztu i bierzmowania, stało się – poprzez apostolską posługę biskupa – nowym sakramentem. Ażeby sakrament święceń na waszych młodych duszach wycisnął nowe, niezatarte znamię: pieczęć Ducha Świętego. «Kapłan z ludzi wzięty – dla ludzi postanowiony». W swym mesjańskim posłannictwie Chrystus stał się kapłanem Nowego i Wiecznego Przymierza z Bogiem poprzez swoją własną ofiarę. Tę ofiarę złożył Ojcu z siebie samego, ze swego życia i śmierci. Z Ciała, które na krzyżu zostało za nas «wydane» – z Krwi, która została „przelana za grzechy świata» (por. Łk 22, 19-20). Właśnie w ten sposób wypełniły się słowa Ewangelisty: «Do końca nas umiłował». Tę swoją własną ofiarę, w przeddzień męki, Chrystus ustanowił sakramentem – Najświętszym Sakramentem Kościoła – w czasie Ostatniej Wieczerzy. A szafarstwo tego sakramentu zlecił apostołom oraz wszystkim, którym apostołowie przekazują je z pokolenia na pokolenie. «To czyńcie na moją pamiątkę!» (Łk 22, 19). Dzisiaj szafarstwo Eucharystii zostaje przekazane wam, drodzy neoprezbiterzy. «To czyńcie na moją pamiątkę». Jesteśmy więc teraz w pośrodku Kościoła, który jest w Lublinie, na ziemi polskiej – i jesteśmy zarazem w wieczerniku. Otrzymujecie ten sakrament, ten sam, jaki otrzymali apostołowie podczas Ostatniej Wieczerzy w łączności z Eucharystią, która wtedy została ustanowiona. Stajecie się kapłanami – czyli «szafarzami tajemnic Bożych» (1 Kor 4, 1), w szczególności tej tajemnicy największej, którą jest Eucharystia” (Lublin, 9 VI 1987 r.).
(Link do nagrania: https://jp2.tvp.pl/47274081/kaplan-z-ludzi-wziety-dla-ludzi-postanowiony-dalsza-czesc-homilii-w-lublinie; od 8 min. 31 sek.)
P.: Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi,
W.: I poczęła z Ducha Świętego.
Zdrowaś Maryjo…
P.: Oto ja, służebnica Pańska,
W.: Niech mi się stanie według słowa Twego.
Zdrowaś Maryjo…
P.: A Słowo ciałem się stało
W.: I zamieszkało między nami.
Zdrowaś Maryjo…
P.: Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko,
W.: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
P.: Módlmy się: Łaskę Twoją prosimy Cię, Panie, racz wlać w serca nasze, abyśmy którzy za zwiastowaniem anielskim Wcielenie Chrystusa, Syna Twego poznali, przez mękę Jego i krzyż do chwały zmartwychwstania byli doprowadzeni. Przez Chrystusa Pana naszego.
W.: Amen.
P.: Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.: Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.
P.: Wieczny odpoczynek racz zmarłym dać, Panie,
W.: A światłość wiekuista niechaj im świeci.
P.: Niech odpoczywają w pokoju wiecznym.
W.: Amen.
