Wierny, wchodząc do świątyni, zanurza rękę w kropielnicy z wodą święconą i czyni znak krzyża świętego. Przez ten gest przypomina sobie przyjęty chrzest i przynależność do Jezusa. Woda jest symbolem oczyszczenia z grzechu pierworodnego, a uczyniony znak krzyża oznacza miłość Chrystusa okazaną dla naszego odkupienia. Przeżegnanie się umacnia nas w chwilach pokus i trudności. Ten pobożnie wykonany gest, wraz z wypowiedzeniem słów: „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”, daje odpust cząstkowy. Taki akt pobożności był zalecany przez świętą Teresę z Avila.
Uroczyste poświęcenie wody odbywa się przede wszystkim podczas liturgii Wigilii Paschalnej. Następnie wodę tę umieszcza się w chrzcielnicy znajdującej się w każdej świątyni. Poświęca się także wodę w niedzielę Chrztu Pańskiego, aby przypominała nam uczestnictwo w godności Chrystusa. Wodę święci się dla wiernych w okresie wizyty kolędowej, aby mogli mieć ją w domu. Używana jest wtedy dla uświęcenia osób i miejsc oraz oddalenia złego ducha.
Obrzęd poświęcenia wody i pokropienia wiernych może się odbywać we wszystkich kościołach i kaplicach podczas każdej Mszy świętej niedzielnej. Zastępuje on akt pokutny przewidziany na początku Mszy świętej.
Istotę i znaczenie tego obrzędu oddaje fragment tekstu modlitwy poświęcenia: „Przez wodę, którą Chrystus uświęcił w Jordanie, odnowiłeś w odradzającej kąpieli chrztu naszą upadłą naturę. Niech ta woda przypomni nam przyjęty chrzest, abyśmy się radowali z naszymi braćmi ochrzczonymi w czasie uroczystości wielkanocnych.” Po modlitwie następuje pokropienie uczestników liturgii poświęconą wodą. W tym czasie wykonuje się odpowiedni śpiew np. Psalm 51(50), a w okresie wielkanocnym Psalm 107(106).
Obrzęd ten przypomina nam przyjęty chrzest, naszą przynależność do Jezusa, fakt, że jesteśmy dziećmi bożymi, że nieustannie wymaga się od nas odnawiania wspólnoty z Bogiem. To pokropienie przypomina także, iż możemy wejść w uczestnictwo ofiary Chrystusa, który nas odkupił przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie.
