1. Modlitwa Jezusa w Ogrójcu
Pan Jezus po ustanowieniu Eucharystii wraz z uczniami „udał się, według zwyczaju na Górę Oliwną” (Łk 22, 39), gdzie zachęcał ich do modlitwy, aby „nie ulegli pokusie” (por. Łk 22, 40). Na moment przed swoją męką, idzie wraz ze swoimi przyjaciółmi do ogrodu, aby w samotności pomodlić się do swojego Ojca. Jest to dla nas przykład, aby zgodnie z nakazem św. Pawła”nieustannie się modlić” (por. 1 Tes 5, 17) i wpleść modlitwę we wszystkie ważne momenty naszego życia. Czuwanie w Ogrójcu odbyło się tuż po ustanowieniu sakramentu, który stanowi „źródło i szczyt całego życia chrześcijańskiego” (por. Lumen Gentium, 11). Pokazuje nam to, że modlitwa osobista jest nieodłącznym elementem przeżywania i odkrywania tajemnic, które uobecnia każda Msza Święta (por. Sacrosanctum concilium, 6)
Panie Jezu, Najwyższy Kapłanie, naucz nas się modlić! (por. Łk 11, 1).
2. Biczowanie Jezusa
Pan Jezus zgadzając się na odkupienie człowieka na krzyżu był świadomy, że będzie się to wiązało z ogromnym cierpieniem. Rzymianie bowiem zanim faktycznie ukrzyżowali skazańca, rozpoczynali egzekucję od jego ubiczowania. Nasz Zbawiciel dobrowolnie „dał swoje plecy bijącym” (por. Iz 50, 6) i „nie otworzył swoich ust” wobec prześladowców (por. Iz 53, 7), aby zadośćuczynić za grzech człowieka. Żołnierze wykonujący wyrok, nie mogli przypuszczać, że wydarzenia z tego konkretnego piątku będą już niedługo wspominane na ołtarzach całego świata. Dziś codziennie mamy możliwość spotkać Chrystusa, który przez ręce kapłana rozdaje wszystkim wiernym swoje, niegdyś umęczone, a następnie uwielbione, Ciało pod postacią białego opłatka.
Panie Jezu, Najwyższy Kapłanie, niech przyjmowanie Twojego Ciała skutecznie leczy nasze ciała i dusze (por. Mszał Rzymski, Modlitwa kapłana przed Komunią św.).
3. Cierniem ukoronowanie Jezusa
Pan Jezus w trakcie rozmowy z Piłatem powiedział mu, że jest królem. Jednak Jego słowa nie zostały potraktowane poważnie (por. J 18, 33-38). Piłat i arcykapłani myśleli o ziemskiej władzy (por. J 19, 15), podczas gdy rozmawiali z Królem Wszechświata, „przez którego wszystko zostało stworzone” (por. Kol 1, 16b). Szyderczy gest żołnierzy, którzy „uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę” (J 19, 2), dopełnia wizerunku Sługi Jahwe zapowiedzianego przez proroka Izajasza (por. Iz 42, 1-9; 49, 1-9a; 50, 4-11; 52,13 – 53,12). Osamotniony Bóg-Człowiek, który „ogołocił samego siebie” (Flp 2, 6a), stojący przed rozzłoszczonym tłumem, niech stanie się dla nas wzorem uniżenia i posłuszeństwa Ojcu. Panie Jezu, Najwyższy Kapłanie, spraw, abyśmy mogli żyć bez końca w Królestwie Niebieskim (por. Mszał Rzymski, Modlitwa po Komunii w Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata).
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
Pan Jezus zgodnie z zapowiedzią proroka został potraktowany jak przestępca (por. Iz 53, 12b) i zawisł na krzyżu obok dwóch złoczyńców (por. J 19, 18). Rozmowa tych trzech mężczyzn, którzy za chwilę zginą, pokazuje skrajne postawy, jakie można przyjąć w obliczu nadchodzącego nieszczęścia. Jeden ze skazańców, tradycyjnie nazywany Złym Łotrem, okazuje zuchwałość wobec Mesjasza i szydzi z Niego (por. Łk 23, 39). Nie jest on w stanie uznać własnej grzeszności i poprosić o pomoc, pomimo, że słyszał o dziełach Jezusa. Odmienną postawę prezentuje Dobry Łotr, który pogodziwszy się ze swoim losem, prosi jedynie o to, żeby Jezus „wspomniał na niego w Jego Królestwie” (por. Łk 23, 42). Ten akt wiary, wypowiedziany w godzinie śmierci sprawił, że ów człowiek stał się pierwszym świętym Kościoła. W czasie każdej Eucharystii jest wiele momentów, w których uświadamiamy sobie naszą słabość i grzeszność. Niech obietnica dana z krzyża Dobremu Łotrowi pomaga nam przezwyciężać pokusy i stanowi cel naszych dążeń.
Panie Jezu, Najwyższy Kapłanie, skłoń nas do prawdziwej pokuty i daj nam wieczną chwałę (por. Mszał Rzymski, Kolekta we wspomnienie Świętego Dobrego Łotra).
5. Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa
Śmierć jest zapłatą za grzech (por. Rz 6, 23), lecz jednocześnie stanowi bramę, która może nas uratować od wiecznego potępienia. Dlatego co roku w Wigilię Paschalną śpiewamy o „szczęśliwej winie”, którą „zgładził tak wielki Odkupiciel” (por. Exultet). Po zmartwychwstaniu Chrystusa, śmierć przestała być końcem życia, a zaczęła być przejściem do prawdziwego życia w Królestwie Niebieskim. Dlatego św. Paweł powiedział: „Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk” (Flp 1, 21). Każda Msza święta jest pamiątką Męki i Zmartwychwstanie Pana Jezusa (por. Sacrosanctum concilium, 47). Bogactwo słów, znaków i gestów w trakcie Eucharystii pozwala nam coraz lepiej przeżywać misteria paschalne i coraz ściślej jednoczyć się z Chrystusem, który umarł, aby „każdy kto w Niego wierzy, miał życie wieczne” (por. J 6, 40). Korzystajmy z łask, jakie wypływają z Sakramentu Eucharystii jak najczęściej, abyśmy „otrzymali udział w zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią i razem z Nim byli w Bogu” (por. Mszał Rzymski, Pozdrowienia kapłana przed poświęceniem ognia w Wigilię Paschalną).
Panie Jezu, Najwyższy Kapłanie, spraw, abyśmy ugruntowani w wierze, nadziei i miłości mogli pojąć ze wszystkimi świętymi, jak wielka jest Twoja miłość (por. Mszał Rzymski, Modlitwa po wystawienia Najświętszego Sakramentu w Grobie Pańskim).
Oprac. Weronika i Łukasz Wlazły
