Modlitwa Różańcowa – Tajemnice światła – dzień I

422
Pielgrzymka. Różaniec. Foto: ks. S. Piekielnik / www.diecezja,radom.pl

I. Chrzest Jezusa w Jordanie

„Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mt 3, 17). Dzięki miłości rodziców każdy z nas mógł stać się dzieckiem Bożym – otrzymać łaskę chrztu świętego. Sakrament, który jest szczególnym potwierdzeniem miłości Boga, jest też oczyszczeniem z grzechu pierworodnego, otwarciem bramy do nieba oraz włączeniem w wielką rodzinę Kościoła. Troska o chrzest święty i zbawienie to troska o naszych bliskich, z którymi dzielimy życie na ziemi oraz z którymi pragniemy dzielić szczęśliwą wieczność w życiu po śmierci.

II. Objawienie się Jezusa w Kanie Galilejskiej

„A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». […] Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2, 3. 5). Dzięki interwencji Maryi możemy doświadczyć Boskiej pomocy i łaski. Matce Jezusa – Wspomożycielce – nie są obce nasze troski i kłopoty. Uratowała sytuację nowożeńców z Kany i pomogła im szczęśliwie przeżyć dzień wesela – pierwszy dzień ich małżeństwa.

III. Głoszenie Królestwa i wzywanie do nawrócenia

„Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk 1, 15). Wezwanie do nawracania się dotyczy każdego. Na każdym z nas spoczywa też obowiązek budowania i głoszenia Królestwa Bożego. Realizacja Ewangelii w codzienności, życie miłością rodzinną, miłość matki do dziecka, troska o drugą osobę – to też przejawy budowania Królestwa Bożego wokół nas. W codziennym nawracaniu się i budowaniu Królestwa Bożego pomaga nam Matka Boża. Zawierzmy Jej nasz trud.

IV. Przemienienie Pańskie na górze Tabor

„Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli” (J 20, 29). Na Górze Tabor Pan Jezus okazał uczniom swą Boską chwałę. Potrzeba, byśmy przestali się bać, bo każdy z nas jest wezwany, aby zaufać Bożej miłości. Każdy z nas jest wezwany, aby mieć odwagę żyć dla miłości. Nasze pielgrzymowanie jest wędrówką na „górę”, by spotkać się z naszym Panem i Zbawicielem, by doświadczyć Jego mocy i zobaczyć Jego chwałę, a następnie – po umocnieniu Jego darami – wrócić do bliźnich, do swoich bliskich, do rodziny, by głosić swym życiem i słowem prawdę o miłości Boga do każdego człowieka.

V. Ustanowienie Eucharystii

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11, 28). Eucharystia to Ciało i Krew Chrystusa. On daje nam siebie. Eucharystia – Msza święta, to najważniejsze spotkanie człowieka z Bogiem. Chrystus, obecny w Eucharystii, chce udzielać każdemu z nas pomocy, odpowiedzi na nurtujące go pytania, wskazywać właściwą drogę. To przecież tylko Chrystus nadaje sens ludzkiemu życiu. W Najświętszym Sakramencie czeka On na nas każdego dnia i o każdej porze. Nie bójmy się Mu zaufać! Niech Przewodniczką na drogach zaufania Bogu będzie dla nas zawsze Maryja – Niewiasta Eucharystii.

(Oprac. Magdalena Buras i Piotr Sołśnia)