Z „ Dzienniczka” św. s. Faustyny:
„Córko, kiedy przystępujesz do spowiedzi świętej, do tego źródła miłosierdzia Mojego, zawsze spływa na twoją duszę Moja krew i woda, która wyszła z serca Mojego, i uszlachetnia twą duszę. Za każdym razem, jak się zbliżasz do spowiedzi świętej, zanurzaj się cała w Moim miłosierdziu z wielką ufnością, abym mógł zlać na duszę twoją hojność swej łaski. Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia. Powiedz duszom, że z tego źródła miłosierdzia dusze czerpią łaski jedynie naczyniem ufności. Jeżeli ufność ich będzie wielka, hojności Mojej nie ma granic. Strumienie łaski zalewają dusze pokorne. Pyszni zawsze są w ubóstwie i nędzy, gdyż łaska Moja odwraca się od nich do dusz pokornych” (Dz 1602).
Jaka jest moja spowiedź? Czy z pokorą staję w prawdzie przed Bogiem i samym sobą? Czy nie kombinuję i wymyślam usprawiedliwienia, a może ciągle odkładam decyzję o przystąpieniu do Sakramentu Pokuty?
Wszyscy możemy być uratowani przez Chrystusa w tym sakramencie, jeśli przyjmiemy Jego pomoc. Trzeba się tylko chwycić Miłosierdzia Bożego, okazując ufność i skruchę serca. Jeśli tego nie zrobimy, utoniemy w otchłani i bezkresie grzechu, ponieważ sami siebie nie możemy zbawić.
(Oprac. ks. Marcin Zieliński)
Koronka do Bożego Miłosierdzia
(do odmawiania na zwykłej cząstce różańca – 5 dziesiątków):
- Na początku:
- Ojcze nasz…
- Zdrowaś Maryjo...
- Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego...
- Na dużych paciorkach (1 raz):
- Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.
- Na małych paciorkach (10 razy):
- Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata.
- Na zakończenie (3 razy):
- Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.
