Św. Jan Paweł II uczył nas:
„Zwracam się teraz do was, drogie dzieci, dziewczynki i chłopcy, którzy dziś po raz pierwszy macie przyjąć do waszych serc Pana Jezusa jako pokarm wiecznego zbawienia. Dzisiaj, gdy wasze dziecięce usta rozchylą się, aby przyjąć białą postać chleba, kapłan wypowie słowa: «Ciało Chrystusa», a każdy i każda z was odpowie: «Amen». «Amen» – to znaczy: «wierzę», «przyjmuję z wiarą». Sprawując Eucharystię, sprawujemy wielką tajemnicę wiary. I oto wy – mali chrześcijanie, dojrzeliście już do tego, aby w tej tajemnicy uczestniczyć w pełni. Komunia święta – to właśnie pełne uczestniczenie w Eucharystii, w Ofierze Chrystusa i Kościoła. Ta Ofiara została ustanowiona przez Pana Jezusa w tym także celu, aby być naszym duchowym pokarmem. Pamiętacie, jak Pan Jezus powiedział do apostołów podczas Ostatniej Wieczerzy; powiedział – naprzód nad chlebem: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane» (Łk 22, 19). A później nad kielichem pełnym wina powiedział: «To jest moja Krew… która za was i za wielu będzie przelana» (por. Łk 22,20). Kiedy to mówił, miał przed oczyma swoją śmierć na krzyżu. To właśnie na krzyżu wypełniły się te słowa – raz jeden i na całą wieczność: Ciało Chrystusa zostało wydane na ofiarę, a była to ofiara krwawa; Krew została przelana… dla nas i dla naszego wiecznego zbawienia. To stało się raz jeden jedyny na Kalwarii, w Wielki Piątek. W wieczerniku jednakże to, co miało się dokonać w Wielki Piątek, Pan Jezus ustanowił Najświętszym Sakramentem Kościoła pod postacią chleba i wina. Gdy więc krwawa Ofiara na krzyżu dokonała się raz i na zawsze, sakrament tejże Ofiary pod postacią chleba i wina ma się spełniać w Kościele stale, z dnia na dzień, i z pokolenia na pokolenie. Pan Jezus powiedział do apostołów w Wieczerniku: «To czyńcie na moją pamiątkę!» (Łk 22, 19). «To czyńcie» – to znaczy: powtarzajcie i odnawiajcie Ofiarę mego Ciała i Krwi pod postaciami chleba i wina. Dlaczego zaś chleb i wino? Ażeby Ciało i Krew Chrystusa mogły być naszym pokarmem. Chleb służy człowiekowi za pokarm, a wino jest napojem – zwłaszcza w krajach południowych – tam, gdzie Pan Jezus żył i ustanowił sakrament swojej Ofiary. Co więc jest naszym pokarmem? Pod postacią chleba i wina – Ciało i Krew Chrystusa. Pod postacią chleba i wina – jest naszym pokarmem Jego Ofiara. Zbawcza Ofiara, przez którą nas odkupił z grzechów. Zbawcza Ofiara, która daje życie wieczne, objawione w zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Człowiek potrzebuje pokarmu i napoju, aby mógł żyć. Potrzebuje pokarmu i napoju ludzkie ciało, organizm, aby mógł żyć, rosnąć, rozwijać się, pracować. Jest to pokarm życia doczesnego, przemijającego, które kończy się śmiercią. Potrzebuje też pokarmu i napoju ludzka dusza, aby mogła wytrwać w wędrówce do życia wiecznego. Człowiek potrzebuje Eucharystii, aby mógł żyć na wieki tym życiem, które jest z Boga samego. Oto «chleb żywy, który zstąpił z nieba, jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». Tak mówi Pan Jezus, a mówi te słowa po cudownym rozmnożeniu chleba, o czym przypominała nam dzisiejsza Ewangelia: «Ja jestem chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął, a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie» (J 6,35)” (Łódź, 13 czerwca 1987 r.).
(Link do nagrania: https://jp2.tvp.pl/47277363/lodz-homilia-podczas-mszy-i-pierwszej-komunii-swietej; od 7 min. 40 sek.)
P.: Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi,
W.: I poczęła z Ducha Świętego.
Zdrowaś Maryjo…
P.: Oto ja, służebnica Pańska,
W.: Niech mi się stanie według słowa Twego.
Zdrowaś Maryjo…
P.: A Słowo ciałem się stało
W.: I zamieszkało między nami.
Zdrowaś Maryjo…
P.: Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko,
W.: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
P.: Módlmy się: Łaskę Twoją prosimy Cię, Panie, racz wlać w serca nasze, abyśmy którzy za zwiastowaniem anielskim Wcielenie Chrystusa, Syna Twego poznali, przez mękę Jego i krzyż do chwały zmartwychwstania byli doprowadzeni. Przez Chrystusa Pana naszego.
W.: Amen.
P.: Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.: Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.
P.: Wieczny odpoczynek racz zmarłym dać, Panie,
W.: A światłość wiekuista niechaj im świeci.
P.: Niech odpoczywają w pokoju wiecznym.
W.: Amen.
