„Święty, Święty, Święty Pan Bóg zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej”. Tą uroczystą formą Kościół wyznaje wiarę w świętość Pana Boga. Czyni to zwłaszcza w liturgii Mszy świętej, po prefacji, rozpoczynając modlitwę eucharystyczną. Te słowa liturgii eucharystycznej pochodzą z Księgi proroka Izajasza, który napisał: „Ujrzałem Pana, siedzącego na […] wyniosłym tronie […]. Serafiny stały ponad Nim […]. I wołał jeden do drugiego: «Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały»”.
Pierwsi chrześcijanie z głęboką wiarą wyznawali wiarę w świętość Pana Boga: „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach … Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia” – tak mówią nam Dzieje Apostolskie (Dz 2,42.47).
Naśladując wiarę pierwszych chrześcijan gromadzimy się na naszych nabożeństwach. Tworzą one wspaniałą mozaikę wyrażającą wiarę Ludu Bożego: Droga Krzyżowa, Nabożeństwo Gorzkich Żali, nabożeństwa adoracyjne, celebracje Słowa Bożego, nabożeństwa majowe, październikowe, godzinki, litanie, nowenny, koronki – to piękny hymn uwielbienia Pana Boga oraz uczczenia Najświętszej Maryi Panny i Świętych.
Bogactwo form modlitewnych, które nazywamy nabożeństwami, to przede wszystkim wyznanie wiary w świętość Pana Boga i w Jego aktualne działanie.
Nabożeństwa pomagają nam w modlitewny sposób przyjmować i rozważać tajemnice naszego zbawienia. Wyrażają nasze dziękczynienie za Boże dary. Prowadzą do postawy żalu i prośby o przebaczenie za brak miłości Boga i drugiego człowieka. Skłaniają do uznania naszej niewystarczalności i kierowania prośby o Bożą pomoc dla nas samych oraz dla innych osób ze wspólnoty Kościoła. Ukazują piękne wzory do naśladowania. Są nimi Najświętsza Maryja Panna oraz błogosławieni i święci.
Nasi praojcowie głęboko odczuwali potrzebę modlitwy indywidualnej i wspólnotowej, czego piękne dowody mamy w zabytkach naszej kultury.
„O Wiaro święta, Chrystusa wiaro!
Ty przodków cnotę budziłaś starą:
Bo ci przodkowie, ci nasi starzy,
Brali hart ducha od twych ołtarzy…
Bo swoje sprawy o każdej chwili
Bogiem poczęli, Bogiem kończyli”
(Władysław Syrokomla, Staropolskie roraty)
Nabożeństwa, w których uczestniczymy przygotowują nas do bardziej świadomego i pobożnego uczestnictwa w Eucharystii.
