Znak pokoju
Znak pokoju, obecny jest w liturgii od samego początku jej istnienia. Przygotowuje on nas na spotkanie z Chrystusem w Eucharystii. Do stołu Pańskiego przychodzimy nie jako zbiór przypadkowych osób, ale jako Kościół, Ciało Chrystusa. Znak pokoju nie tyko wyraża jedność zgromadzonych wiernych, ale ją również tworzy. W liturgii każdy znak nabiera wymiaru sakramentalnego, tzn. ma moc stwarzania rzeczywistości, którą oznacza. Podobnie jest ze znakiem pokoju, w którym Kościół prosi o pokój i jedność dla siebie samego i całej ludzkiej rodziny, wierni zaś okazują sobie trwającą w Kościele komunie i miłość, zanim przyjmą Najświętszy Sakrament (por. OWMR 82). Przepisy liturgiczne polecają, aby znak pokoju przekazywać poprzez ukłon w stronę najbliżej stojących osób. W mniejszych grupach można stosować podanie ręki. Inne praktyki są dopuszczalne, ale za zgodą władzy kościelnej. Na wezwanie kapłana „Przekażcie sobie znak pokoju” nie należy wypowiadać żadnych słów.
Znak pokoju przekazujemy w gronie najbliżej stojących osób. Nie należy odbywać wędrówek po kościele, aby przekazać znak pokoju jak największej liczbie osób. W tym momencie liturgii absolutnym centrum jest ołtarz, na którym znajdują się konsekrowane Postacie Eucharystyczne – Ciało i Krew Chrystusa. Kapłan również nie powinien wychodzić z prezbiterium, aby przekazać znak pokoju wiernym. Wszyscy jesteśmy członkami ludu kapłańskiego i możemy przekazywać sobie znak pokoju tam, gdzie jesteśmy, bez zakłócania przebiegu liturgii.
Łamanie Chleba Eucharystycznego
Po znaku pokoju celebrans łamie konsekrowaną Hostię i maleńką jej część umieszcza w kielichu z Krwią Pańską. W tym momencie, po cichu wypowiada słowa: „Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa, które łączymy i będziemy przyjmować, niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne”. Jest to znak zjednoczenia Ciała i Krwi Jezusa żyjącego i chwalebnego w dziele zbawienia.
Łamanie chleba to ważny gest liturgiczny. „Spełniony przez Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy, oznacza, że wierni, choć liczni, tworzą jedno Ciało przez przyjmowanie komunii z jednego Chleba, jakim jest Chrystus umarły za zbawienie świata i zmartwychwstały” (OWMR 83). Wyraża on nasz udział w jednym Ciele Chrystusa i braterstwo przy stole eucharystycznym. Jednocześnie nawiązuje on do złamania jarzma naszych grzechów przez Jezusa na krzyżu.
Łamaniu Chleba Eucharystycznego towarzyszy błaganie: „Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata”. Zwykle jest ono śpiewane lub recytowane. Można je powtórzy kilkakrotnie, aż obrzęd łamania Chleba zostanie zakończony. Ostatnie wezwanie kończy się słowami: „Obdarz nas pokojem”.
