Wielki Tydzień w rodzinie chrześcijańskiej w czasach epidemii

1228

Wielka Sobota

Wielka Sobota to dzień cichej nadziei, modlitewnego oczekiwania na cud zmartwychwstania. Nie jest to dzień smutku, pełen żałoby, ale przepełnia go cicha wewnętrzna radość, wynikająca z wiary, że Chrystus wypełnił wszystko co zapowiedział.

Dzień ten jest szczególną okazją do tego, aby w rodzinie porozmawiać o tajemnicy i ciszy Grobu Pańskiego oraz nadziei zmartwychwstania dla każdego człowieka.

Rodzice winni tłumaczyć dzieciom, że Syn Boży z miłości do wszystkich ludzi pozwolił się przybić do krzyża i złożyć do grobu, ale nie pozwolił się w grobie zamknąć ani tam zatrzymać na zawsze. Jezus zmartwychwstał, bo jest miłością, a miłość jest wszechmocna, czyli mocniejsza od grzechu, zła, śmierci. Trzeba pamiętać, że zmartwychwstały Jezus powraca do nas nie po to, żeby się pochwalić, czy żeby się zemścić na swoich krzywdzicielach, lecz po to, żeby potwierdzić swoją miłość.

Dla dzieci Wielka Sobota kojarzy się z rodzinnym malowaniem pisanek, przygotowaniem koszyczka do święcenia. W tym dniu całe rodziny udają się do kościoła parafialnego na poświęcenie pokarmów. Jednak w tym roku ze względu na stan epidemii nie jest to możliwe. A uroczyste błogosławieństwo pokarmów przeniesione jest na czas śniadania wielkanocnego w gronie rodzinnym; to błogosławieństwo może poprowadzić ojciec rodziny lub inna osoba (Więcej: >>TU<<).

Rodzice mają szansę wytłumaczyć dzieciom symbolikę święcenia pokarmów i poszczególnych rzeczy, które umieszczamy w koszyczku. A powinny znaleźć się tam: chrzan, pieprz i sól jako odpowiedniki gorzkich ziół, różne pokarmy – owoc ziemi i pracy rąk ludzkich, na które składają się: chleb, jajka, które są symbolem nowego życia, mięso i wędliny oraz baranek. Wszystko warto udekorować zielonym bukszpanem lub borówkami oraz wiosennymi kwiatami.

Wieczorna Liturgia Wigilii Paschalnej jest najbardziej uroczystym wieczorem w Roku Liturgicznym. Z tej okazji w rodzinie warto przypomnieć sobie że obchód Wigilii Paschalnej składa się z czterech części. Pierwszą jest Liturgia Światła, w czasie której kapłan przed kościołem poświęca ogień, zapala Paschał, wnosi uroczyście światło do ciemnego kościoła i śpiewa Orędzie Paschalne. W drugiej części są czytane fragmenty Pisma Świętego o tym, co Bóg uczynił dla nas od początku świata. W trzeciej części – Liturgii Chrzcielnej kapłan dokonuje poświęcenia wody, a wierni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne. Odnowieni biorą udział we Mszy Paschalnej, która stanowi czwartą część Wigilii Paschalnej Tradycja każe zabrać do domu wodę święconą, by rano pokropić nią dom i domowników.

Centralnym momentem czuwania Paschalnego jest odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, dlatego proponujemy przygotowanie się z dziećmi do tego wydarzenia poprzez wspólne przypomnienie znaczenia chrztu, pokazanie zdjęć z tego dnia, wyciągnięcie świecy i szatki chrzcielnej. Te wydarzenia prowadzą nas do radości niedzielnego poranka Zmartwychwstania Pańskiego.


Liturgia Słowa Wigilii Paschalnej: >>TU<<