Zakończenie
Święty Jan Paweł II, ustanawiając nowe diecezje życzył, „ażeby przez ubogacenie biskupiej posługi Chrystus Pan bardziej stawał się obecny wśród społeczeństwa całej naszej Ojczyzny na różnych miejscach. Niech ta zbawcza Chrystusowa obecność wyzwoli nowe energie w całym Ludzie Bożym. Niech zwiąże bardziej jeszcze posługę kapłańską i życie zakonne z powołaniem świeckich we wszystkich stanach i zawodach”. Dziesięć lat później, z okazji 10-lecia ustanowienia nowych struktur Kościoła katolickiego, mówił natomiast: „Cieszę się […], że nowa struktura administracyjna zaowocowała pięknem nowych katedr, budową seminariów duchownych, domów rekolekcyjnych i ośrodków duszpasterskich. Szczególną jednak radością napawa fakt, że pozwoliła ona na skuteczniejsze działanie kurii biskupich oraz pełniejszą współpracę diecezji ze wspólnotami życia konsekrowanego i rozwojem duszpasterstw specjalistycznych. Jest to dostrzegalny wyraz waszej wiary, świadectwo troski o dobro Kościoła”. Po dwudziestu pięciu latach widać, jak owocnie wypełniają się papieskie słowa. Opatrzność Boża obdarzała Kościół radomski bogactwem łask. Biskupi są bliżej wiernych powierzonych ich pieczy, sieć parafialna umożliwia łatwy dostęp do kościoła i do duszpasterzy, diecezja cieszy się obiektami, które umożliwiają jej funkcjonowanie, wierni mają możliwość formacji, a Kościół radomski – głosząc Ewangelię – z zapałem wypełnia posługę wobec biednych i ubogich. Zakończeniem tego zarysu dziejów pierwszego ćwierćwiecza diecezji radomskiej niech będą słowa, które św. Jan Paweł II wypowiedział przed laty w Radomiu: „Bracia i siostry z Radomia i całej tej ziemi! Budujmy wspólną przyszłość naszej Ojczyzny wedle prawa Bożego, wedle tej odwiecznej Mądrości, która się nie przedawnia w żadnej epoce, wedle Chrystusowej Ewangelii”.
ks. Albert Warso
