Wielki Czwartek
Wielki Czwartek w Kościele katolickim jest pamiątką ustanowienia przez Chrystusa sakramentów kapłaństwa i Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy. W tym dniu całą rodziną trzeba podziękować Panu Bogu za sakramenty kapłaństwa i Eucharystii.
Rodzice mają okazję opowiadać dzieciom o tym, że Bóg kocha każdego z nas. Jezus zupełnie zaskakuje nas swoją miłością. On wie, że tego wieczoru zostanie zdradzony, że opuszczą Go nawet najbliżsi Jego uczniowie i że tym razem pozwoli się aresztować. Właśnie dlatego ustanawia sakrament Eucharystii, w którym zostaje z ludźmi pod postaciami chleba i wina. Najbardziej kocha nas Jezus i dlatego pozostaje najbliżej nas, czyli tak blisko, że w Komunii świętej możemy przytulić się do Niego i karmić się Jego obecnością tak jak nasze ciała karmimy chlebem.
W modlitwie rodzinnej warto podziękować za wszystkich księży spotkanych w życiu, pomodlić się o nowe powołania kapłańskie i zakonne.
Bardzo pięknym zwyczajem rodzinnym może być przygotowanie w domu „Agapy Wielkoczwartkowej”, czyli kolacji – trochę na wzór Ostatniej Wieczerzy – którą spożywa się po zakończonej celebracji. Na stole nakrytym białym obrusem stawia się świecę jako znak obecności Chrystusa we wspólnocie rodziny.
Przypis: Jak przygotować taką „Wielkoczwartkową Agapę” możemy znaleźć w „Rytuale rodziny” opracowanym przez bpa. Józefa Wysockiego (WAM, 2003). A jej nieco zmodyfikowany opis podaje katolicka wspólnota rodzin „Źródło Życia” z Gdańska – >>TU<<
Liturgia Słowa Wielkiego Czwartku: >>TU<<
